Επιστήμη: Μια ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία υποστηρίζουν ότι δημιούργησαν για πρώτη φορά «συνθετικά έμβρυα» από βλαστοκύτταρα -χωρίς να χρησιμοποιήσουν ωάρια και σπέρμα. Πώς γινεται αυτό; Όλες οι λεπτομέρειες στο xristika.gr.
Αυτές οι «δομικές κατασκευές», όπως τις αποκαλούν οι επιστήμονες, βρίσκονται στα πρώτα στάδια της ανθρώπινης δημιουργίας.
Αυτό σημαίνει ότι η καρδιά τους δεν χτυπάει ούτε έχουν εγκέφαλο.
Ωστόσο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μελλοντικά θα βοηθήσουν στην κατανόηση γενετικών ασθενειών και θα ρίξουν «φως» στα αίτια των αποβολών.
Η επιστημονική αυτή προσπάθεια εγείρει νομικά και ηθικά διλήμματα -δεδομένου μάλιστα ότι πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ, δεν έχουν νόμους για τη δημιουργία ή διαχείριση συνθετικών εμβρύων.
Η αλματώδης πρόοδος στον τομέα αυτό έχει προκαλέσει ανησυχία στους ειδικούς βιοηθικής, με αρκετούς να εκφράζουν ανοιχτά πλέον τους προβληματισμούς τους.
«Σε αντίθεση με τη δημιουργία εμβρύων από την τεχνητή γονιμοποίηση (IVF), όπου υπάρχουν νομικοί κανόνες, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ξεκάθαροι κανονισμοί για ανθρώπινα έμβρυα από βλαστοκύτταρα.
Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για κανονισμούς που θα δημιουργήσουν ένα νομικό πλαίσιο για τη δημιουργία ανθρώπινων εμβρύων από βλαστικά κύτταρα» δήλωσε ο Τζέιμς Μπρίσκο, αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Φρανς Κρικ.
Η επικεφαλής της μελέτης, δρ. Magdalena Zernicka-Goetz, περιέγραψε την έρευνα σε μια παρουσίαση ενώπιον της Διεθνούς Εταιρείας Έρευνας Βλαστοκυττάρων στη Βοστώνη.
Η Zernicka-Goetz είναι καθηγήτρια βιολογίας και βιολογικής μηχανικής στο πανεπιστήμιο CalTech και το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
Η ίδια εξήγησε ότι η μελέτη έχει γίνει αποδεκτή από γνωστό επιστημονικό περιοδικό αλλά δεν έχει ακόμη δημοσιευτεί.
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τη βρετανική εφημερίδα «The Guardian».
Όπως γράφει το CNNi, η Zernicka-Goetz και μια ομάδα ανταγωνιστών από το Ισραήλ έχουν περιγράψει στο παρελθόν την κατασκευή τέτοιων εμβρύων, χρησιμοποιώντας βλαστοκύτταρα από ποντίκια.
Μάλιστα, σε εκείνη την περίπτωση είχαν καταγράψει καρδιακή λειτουργία, πρώτο σχηματισμό εγκεφάλου και γαστρεντερικό σύστημα μετά από περίπου οκτώ ημέρες ανάπτυξής τους.
Τα συνθετικά έμβρυα στο εργαστήριο της Zernicka-Goetz δημιουργήθηκαν από μεμονωμένα ανθρώπινα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα, τα οποία οι επιστήμονες «παρότρυναν» να σχηματίσουν τρία διακριτά στρώματα ιστού.
Πρόκειται για τα κύτταρα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα δημιουργούσαν στη συνέχεια τον πλακούντα και το ίδιο το έμβρυο.
«Θέλω να τονίσω ότι δεν είναι ανθρώπινα έμβρυα» είπε η Zernicka-Goetz, μιλώντας στο CNNi.
«Είναι μοντέλα εμβρύων αλλά είναι πολύ συναρπαστικό γιατί μοιάζουν πολύ με ανθρώπινα έμβρυα και αποτελούν ένα σημαντικό βήμα που θα επιτρέψει να κατανοήσουμε γιατί τόσες εγκυμοσύνες δεν προχωρούν.
Και αυτό γιατί οι περισσότερες εγκυμοσύνες που δεν προχωρούν βρίσκονται στο ίδιο στάδιο με τις εμβρυϊκές αυτές κατασκευές» συμπλήρωσε η ίδια, προσθέτοντας παράλληλα ότι εξ όσων γνωρίζει είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται ένα τέτοιο μοντέλο, με τρία διακριτά στρώματα ιστού.
Υπογράμμισε, παράλληλα, ότι παρότι μιμείται τα χαρακτηριστικά ενός φυσιολογικού εμβρύου, δεν τα έχει όλα.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα «έμβρυα» αυτά θα ρίξουν… φως στο «μαύρο κουτί» της ανθρώπινης ανάπτυξης -δηλαδή τις 14 ημέρες μετά από τη γονιμοποίηση.
Αυτή τη στιγμή τα συνθετικά μοντέλα ανθρώπινων εμβρύων παραμένουν σε δοκιμαστικούς σωλήνες και είναι παράνομο να εμφυτευθούν σε μήτρα.
Μάλιστα, πειράματα σε ποντίκια και μαϊμούδες έχουν δείξει ότι όταν οι επιστήμονες προσπάθησαν να τα εμφυτεύσουν, δεν επιβίωσαν.
Και αυτό ενδεχομένως να οφείλεται στο γεγονός ότι οι μελετητές δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πώς να αντιγράψουν πλήρως τις συνθήκες μιας εγκυμοσύνης.
Η Zernicka-Goetz ανέφερε πως στόχος της έρευνάς της δεν είναι να δημιουργήσει ζωή αλλά να αποτρέψει την απώλειά της.
«Ξέρουμε ελάχιστα για αυτό το βήμα της ανθρώπινης ανάπτυξης αλλά πρόκειται για τη φάση που πολλές εγκυμοσύνες δεν προχωρούν, ιδιαίτερα μετά από τεχνητή γονιμοποίηση» είπε με τη σειρά του ο Ρότζερ Στέρμεϊ, ερευνητής μητρικής και εμβρυικής υγείας του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ στη Βρετανία.
Επιστήμη: Αναζητούν την Υπερ-Γη στην αιώνια νύχτα πέρα από τον Ποσειδώνα
Όλοι πιστεύαμε ότι υπάρχουν εννέα πλανήτες. Αλλά το 2006 το ηλιακό σύστημα έμεινε με μόνο οκτώ πλανήτες, όταν ο Πλούτωνας δεν ταξινομήθηκε πλέον ως τέτοιος.
Αλλά είναι ακόμα δυνατό να υπάρχει ένας πλανήτης εκεί έξω πέρα από τον Ποσειδώνα – πιθανώς πολύ πέρα από αυτόν;
Τα τελευταία 20 χρόνια, έχουμε κάνει σημαντικά βήματα στην εξερεύνηση του εξωτερικού ηλιακού συστήματος. Αυτός ο υποθετικός πλανήτης είναι προσωρινά γνωστός ως Πλανήτης 9.
Μιλάμε για αυτό που είναι γνωστό ως Trans-Neptunian Space, την αιώνια νύχτα πέρα από το βασίλειο των γιγάντιων πλανητών.
Και σε αυτή την εξερεύνηση συναντήσαμε έναν εκπληκτικό πληθυσμό κατοίκων, τα λεγόμενα Extreme Trans-Neptunian Objects, των οποίων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά έχουν προκαλέσει έντονες συζητήσεις στην επιστημονική κοινότητα.
Μερικοί ερευνητές βλέπουν σε αυτόν τον πληθυσμό την εκδήλωση μιας αόρατης παρουσίας, ενός νέου πλανήτη που δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη στα σκοτεινά και ψυχρά όρια του ηλιακού μας συστήματος. Άλλοι, ωστόσο, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τέτοιος πλανήτης και ότι αυτές οι Ακραίες Υπερ-Ποσειδώνιες ιδιαιτερότητες οφείλονται στις ατελείς περιορισμένες παρατηρήσεις μας, τις λεγόμενες «παρατηρητικές προκαταλήψεις».
Επιστήμη: Ένας υποθετικός τεράστιος και μακρινός κόσμος
Ο πλανήτης 9 πιστεύεται ότι δεν είναι ένα μικρό αντικείμενο όπως ο Πλούτωνας ή όπως πολλά άλλα Υπερ-Ποσειδώνια Αντικείμενα που έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια.
Έχουν δημιουργηθεί λεπτομερείς προσομοιώσεις για τη θεωρία σχετικά με τα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει το σώμα για να παράγει τα αποτελέσματα που παρατηρούνται και το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να είναι ένας πολύ μεγάλος πλανήτης, που αποτελείται από 4 έως 8 φορές τη μάζα της Γης.
Πρέπει επίσης να είναι εξαιρετικά μακριά από τον Ήλιο: κάτι σαν δέκα φορές την απόσταση από τον Πλούτωνα. Μάλλον ακόμη περισσότερο.
Εάν υπάρχει, θα θεωρούνταν νέος τύπος πλανήτη, διαφορετικός από τους άλλους που γνωρίζουμε επί του παρόντος στο ηλιακό σύστημα. Οι πλανητικοί μας γείτονες ταξινομούνται βασικά σε δύο τύπους. Είναι είτε μικροί, βραχώδεις κόσμοι με στερεή επιφάνεια (Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρης) είτε είναι αέριοι γίγαντες (Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας).
Ο πλανήτης 9 θα βρισκόταν κάπου ανάμεσα σε αυτές τις κατηγορίες. Θα μπορούσε να είναι αυτό που είναι γνωστό ως Υπέρ-Γη, ένας βραχώδης πλανήτης μεγαλύτερος από τον δικό μας, ή ένας Υπο-Ποσειδώνας, ένας αέριος κόσμος με μικρότερη μάζα και ελαφρώς μικρότερος από τον Ποσειδώνα.
Έχουμε εντοπίσει πλανήτες σαν αυτόν γύρω από άλλα αστέρια, αλλά, όντας τόσο μακριά, γνωρίζουμε πολύ λίγα για αυτούς. Η ανακάλυψη ενός στο δικό μας ηλιακό σύστημα θα άνοιγε την πόρτα για τη λεπτομερή μελέτη μιας κατηγορίας πλανητών που είναι σχεδόν άγνωστη σήμερα.
Επιστήμη: Το μακρύ ταξίδι του αστεροειδούς CNEOS14
Πώς θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε αυτόν τον Πλανήτη 9; Δεν είναι εύκολο. Όντας τόσο μακριά, η φωτεινότητά του θα ήταν εξαιρετικά αμυδρή και θα χρειαζόμασταν ισχυρά τηλεσκόπια. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα τηλεσκόπια έχουν συνήθως πολύ μικρό οπτικό πεδίο. Είναι σαν να χρησιμοποιούμε ένα μικροσκόπιο για να σαρώνουμε μια πολύ μεγάλη περιοχή για κάτι μικρό που έχουμε πέσει. Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες παρατήρησης για να προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε αυτόν τον άπιαστο κόσμο – μέχρι στιγμής χωρίς επιτυχία.
Πριν από λίγους μήνες, δημοσιεύτηκε ένα επιστημονικό άρθρο δύο ερευνητών του Χάρβαρντ που ανέφερε ότι ένας μετεωρίτης (CNEOS14) που έπεσε στον Ειρηνικό το 2014 δεν ήταν αντικείμενο από το ηλιακό μας σύστημα. Αυτό θα ήταν το πρώτο διαστρικό αντικείμενο που έχουμε εντοπίσει, ένας μικρός αστεροειδής διαμέτρου περίπου ενός μέτρου που έπληξε τον πλανήτη μας ενώ ταξίδευε μέσα από το ηλιακό σύστημα με 60 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.
Αυτή η υψηλή ταχύτητα είναι ακριβώς αυτό που οδήγησε τους ερευνητές να προσδιορίσουν την προέλευσή του ως επισκέπτης από άλλα αστέρια. Για να γίνει αυτό, έπρεπε πρώτα να αποκλείσουν ότι το αντικείμενο είχε επιταχυνθεί ή εκτραπεί από τη βαρύτητα ενός πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, κάτι που είναι εύκολο να επαληθευτεί ανακατασκευάζοντας την τροχιά του και βλέποντας αν είχε περάσει κοντά σε κάποιο από τα γνωστά πλανήτες ή όχι – σε αυτήν την περίπτωση, ο αστεροειδής δεν είχε περάσει κοντά σε κανέναν γνωστό πλανήτη.
Αλλά, τι θα γινόταν αν το CNEOS14 είχε αλληλεπιδράσει με έναν πλανήτη που δεν ήταν ακόμη γνωστός κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο ηλιακό σύστημα; Αυτή ήταν η ερώτηση που θέσαμε στον εαυτό μας και άνοιξε μια νέα γραμμή εργασίας.
Επιστήμη: Μια καταπληκτική σύμπτωση
Η πρώτη ένδειξη ότι μπορεί να υπάρχει σύνδεση μεταξύ του μετεωρίτη CNEOS14 και του Πλανήτη 9 εμφανίστηκε όταν σχεδιάσαμε σε έναν χάρτη του ουρανού την τροχιά που θα έπρεπε να έχει ο πλανήτης, σύμφωνα με τις πιο λεπτομερείς προσομοιώσεις, και στη συνέχεια υπερθέσαμε την προέλευση του CNEOS14.
Βρήκαμε μια εντυπωσιακή σύμπτωση (δείτε το παρακάτω σχήμα) μεταξύ της προέλευσης του μετεωρίτη και της περιοχής όπου οι προσομοιώσεις προβλέπουν ότι ο Πλανήτης 9 είναι πιο πιθανό να βρεθεί. Η πιθανότητα μια τέτοια σύμπτωση να είναι αποτέλεσμα τύχης είναι της τάξης του 1%.
Ακολουθώντας αυτή τη γραμμή σκέψης, κάναμε προσομοιώσεις ανακατασκευάζοντας την τροχιά του CNEOS14 και βρήκαμε άλλες τρεις στατιστικές ανωμαλίες που θα ήταν εξαιρετικά απίθανες σε ένα αντικείμενο που προερχόταν απευθείας από το διαστρικό μέσο.
Συνδυάζοντας την πιθανότητα αυτών των ανωμαλιών, διαπιστώνουμε ότι είτε υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνουμε για τα αντικείμενα στο διαστρικό μέσο είτε υπάρχει 99,9% πιθανότητα ότι το CNEOS14 έτρεξε σε έναν άγνωστο πλανήτη στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα – και ότι ο νέος κόσμος θα να βρίσκεται ακριβώς στην περιοχή που προβλέπεται από τις προσομοιώσεις.
Αυτές οι συμπτώσεις και οι στατιστικές ανωμαλίες μας οδήγησαν να διατυπώσουμε την «υπόθεση του αγγελιοφόρου», αναφερόμενη στη χρήση του όρου «αγγελιοφόρος» στην αστροφυσική για να δηλώσει σωματίδια που μας φέρνουν πληροφορίες από ουράνια σώματα.
Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, το CNEOS14 ίσως εκτραπεί προς την κατεύθυνσή μας από ένα άγνωστο τεράστιο αντικείμενο στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα, πιθανώς τον Πλανήτη 9, μεταξύ 30 και 60 ετών.
Εάν η εικασία είναι σωστή, ανιχνεύοντας την τροχιά του CNEOS14 προς τα πίσω στο χρόνο, θα βρίσκαμε τη θέση του Πλανήτη 9 που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας , θα ήταν πολύ κοντά στο σημείο όπου συναντώνται οι αστερισμοί Κριός, Ταύρος και Κήτος.
Έχουμε μια εκστρατεία παρατήρησης σε εξέλιξη στο Παρατηρητήριο Javalambre (Teruel) για να πραγματοποιήσουμε αυτήν την αναζήτηση. Η εργασία είναι ακόμα δύσκολη και θα χρειαστεί χρόνος και δουλειά, επειδή το πεδίο που θα σαρωθεί είναι ακόμα μεγάλο και το αντικείμενο που αναζητάτε είναι πολύ αμυδρό, αλλά τώρα φαίνεται εφικτό.
Φυσικά, σήμερα η υπόθεσή μας δεν είναι παρά εικασίες, όπως ακριβώς και η ύπαρξη του ίδιου του Πλανήτη 9.
Ωστόσο, είναι μια βάσιμη εικασία που πληροί τις τρεις προϋποθέσεις που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη στην επιστήμη:
- α) είναι φυσικά εύλογο.
- β) εξηγείται καλά. και
- γ) είναι εμπειρικά επαληθεύσιμο.
Το CNEOS14 θα μπορούσε να μας υποδεικνύει τη θέση του Πλανήτη 9. Ή ίσως είναι απλώς μια μεγάλη κοσμική σύμπτωση. Εν πάση περιπτώσει, είναι μια όμορφη ιστορία για την οποία θα μπορούσαμε να πούμε ότι se non è vero è ben trovato (ακόμα και αν δεν είναι αλήθεια, είναι καλά να βρεθεί) – μια έκφραση που, παρεμπιπτόντως, αποδίδεται σε έναν αστρονόμο, Ο μοναχός της Αναγέννησης Τζορντάνο Μπρούνο.
Με πληροφορίες από TheConversation