Είναι ασφαλές να πίνουμε νερό από τη βρύση; Δείτε τι έδειξε νέα έρευνα

Νερό: Το νερό αποτελεί το απαραίτητο αγαθό για όλους τους οργανισμούς του πλανήτη, ωστόσο πόσο ασφαλείς είμαστε από το νερό της βρυσης;

Η Compare the Market αποκαλύπτει σε ποιούς προορισμούς οι τουρίστες έχουν αρρωστήσει λόγω κατανάλωσης νερού βρύσης, με την Ισπανία να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας και να ακολουθείται από την Ινδία και τη Γαλλία.

Βάσει της μελέτης η Ελλάδα δεν βρίσκεται στη λίστα εφόσον η κατανάλωση νερού από τη βρύση είναι ασφαλές.

Σε ποιες χώρες του κόσμου μπορούμε να πίνουμε νερό βρύσης

Η Compare the market αποκαλύπτει τους προορισμούς διακοπών όπου είναι και δεν είναι ασφαλές να καταναλώνετε νερό από τη βρύση

Πάνω από το ένα τρίτο (35%) των Βρετανών έχουν αρρωστήσει στο εξωτερικό εξαιτίας της κατανάλωσης νερού βρύσης, ενώ ένας στους 12 (8%) έχει νοσηλευτεί εξαιτίας αυτού.

Ένας στους τέσσερις Βρετανούς (25%) δεν γνωρίζει ότι η χρήση νερού βρύσης για το βούρτσισμα των δοντιών και η κατανάλωση νερού βρύσης (10%) μπορεί να είναι επικίνδυνο.

Με λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο (31%) των Βρετανών να δηλώνουν ότι μετά από δύο χρόνια πανδημίας θέλουν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό το Compare the Market αποκαλύπτει πού είναι και πού δεν είναι ασφαλές να καταναλώνετε νερό βρύσης.

Σύμφωνα με την έρευνα, πάνω από το ένα τρίτο (35%) των Βρετανών έχουν αρρωστήσει μετά από κατανάλωση νερού βρύσης στο εξωτερικό και ένας στους 12 (8%) έχει νοσηλευτεί εξαιτίας αυτού.

Η Ισπανία καταλαμβάνει την πρώτη θέση για τους Βρετανούς που αρρώστησαν λόγω κατανάλωσης νερού βρύσης, με τη Γαλλία να βρίσκεται στην τρίτη θέση.

Το νερό της βρύσης θεωρείται γενικά ασφαλές στην Ισπανία και τη Γαλλία, αλλά οι ταξιδιώτες θα πρέπει να είναι προσεκτικοί εάν επισκέπτονται αγροτικές περιοχές.

Η Ινδία, όπου δεν είναι ασφαλές να καταναλώνετε νερό από τη βρύση, καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση, ενώ η Τουρκία είναι τέταρτη και αποτελεί άλλη μια τοποθεσία όπου δεν πρέπει να πίνετε νερό από τη βρύση.

Η Κύπρος συμπληρώνει την πρώτη πεντάδα. Είναι άλλο ένα μέρος όπου θα πρέπει να αποφεύγετε το νερό της βρύσης, αλλά ένας στους οκτώ (12%) πιστεύει ότι είναι ασφαλές να το πιει κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στο νησί της Αφροδίτης.

Σχολιάζοντας την έρευνα, ο Alex Hasty, διευθυντής της Compare the Market, λέει:

“Με πολλούς από εμάς να σχεδιάζουμε μια απόδραση στο εξωτερικό φέτος, είναι σημαντικό να έχουμε το σωστό επίπεδο ταξιδιωτικής ασφάλισης σε περίπτωση που αρρωστήσουμε και χρειαστούμε ιατρική περίθαλψη.

“Έχοντας το σωστό συμβόλαιο θα έχετε το κεφάλι σας ήσυχο ότι είστε προστατευμένοι αν αρρωστήσετε, ώστε να μπορείτε να απολαύσετε το ταξίδι σας χωρίς πρόσθετες ανησυχίες”.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έρευνα, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: https://www.comparethemarket.com/travel-insurance/content/tap-water-index/

Νερό: Ο άγνωστος «πόλεμος» για το νερό της Αθήνας

Μπορεί να θεωρείται ως το αγαθό που πρέπει να έχει πρόσβαση άμεσα ο κάθε πολίτης, ωστόσο ο «πόλεμο του νερού» στην Αθήνα, μόλις ξεκίνησε!

Προχωρά η ωρίμανση του έργου-ΣΔΙΤ για το εξωτερικό υδροδοτικό σύστημα της Αττικής. Το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών προχώρησε στην πρόσληψη Τεχνικού και Χρηματοοικονομικού Συμβούλου που θα βοηθήσουν στην προετοιμασία και διεξαγωγή του διαγωνισμού.

Στην πρώτη περίπτωση ως Τεχνικός Σύμβουλος επιλέχθηκε η ΕΜΒΗΣ Α.Ε. με ποσοστό προσφοράς 2,80% (μεταξύ τριών υποψηφίων) και Χρηματοοικονομικός Σύμβουλος αναδείχθηκε η KANTOR ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ με ποσοστό 2,30% (μεταξύ δύο υποψηφίων).

Σύμφωνα με πληροφορίες στόχος είναι να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός στις αρχές του καλοκαιριού και μέχρι το τέλος του 2022 να ανακηρυχθεί ο ανάδοχος. Το έργο έχει εγκριθεί από τις αρχές του έτους από τη Διυπουργική Επιτροπή.

Με βάση την εμπειρία εφόσον τηρηθούν οι παραπάνω χρόνοι, η ΣΔΙΤ θα μπορούσε να συμβασιοποιηθεί το 2023. Στο υπουργείο ΥΠΟΜΕ πιστεύουν ότι με το συγκεκριμένο τρόπο θα λυθεί μια και καλή το πρόβλημα της διαχείρισης και συντήρησης των υποδομών ύδρευσης.

Το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα της Αττικής περιλαμβάνει τα φράγματα και του ταμιευτήρες Ευήνου, Μόρνου, Μαραθώνα, τη λίμνη Υλίκης, τις γεωτρήσεις Πάρνηθας και Βοιωτικού κάμπου, τα υδραγωγεία, τα δίκτυα μεταφοράς μήκους 400 χιλιομέτρων και τα αντλιοστάσια, που αποτελούν την κύρια υποδομή για την υδροδότηση του λεκανοπεδίου της Αθήνας.

Το κόστος του έργου εκτιμάται σε ποσό με ΦΠΑ 291,22 εκατ. ευρώ (ποσό χωρίς ΦΠΑ 234,86 εκατ. ευρώ). Η αποπληρωμή του έργου θα γίνει με πληρωμές διαθεσιμότητας.

Το νέο αυτό ΣΔΙΤ περιλαμβάνει το σύνολο των παρεχόμενων Υπηρεσιών που αφορούν στη Λειτουργία, Συντήρηση, Επισκευή, Αποκατάσταση των Παγίων που ανήκουν στην Εταιρεία Παγίων Ε.ΥΔ.Α.Π. αποσκοπώντας:

• στη διασφάλιση της καλής λειτουργικής κατάστασης του Ε.Υ.Σ. μείζονος περιοχής Πρωτευούσης και της δια αυτής απρόσκοπτης ύδρευσης της Περιοχής, αλλά και όμορων του δικτύου παροχών,
• στην πρόληψη αλλά και γρήγορη αποκατάσταση βλαβών και προβλημάτων που μπορούν να επηρεάσουν τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά του παρεχόμενου ύδατος,
• στον εκσυγχρονισμό των συστημάτων παρακολούθησης της καλής λειτουργίας του Ε.Υ.Σ.,
• στον εξορθολογισμό του κόστους και την βέλτιστη οικονομική απόδοση της λειτουργίας του Ε.Υ.Σ.,
• στην ορθή διαχείριση των υδάτινων πόρων.

Το κόστος που αποτιμάται τα τελευταία χρόνια για τη συνήθη λειτουργία και συντήρηση του ΕΥΣ ανέρχεται σε περίπου 26,5 εκατ. ευρώ/έτος (συμπεριλαμβανομένων ενεργειακών δαπανών μεσοσταθμικά της τάξεως των 3,5 εκατ. ευρώ/έτος).

Επισημαίνεται ότι στο κόστος αυτό δεν περιλαμβάνονται οι αναγκαίες επενδύσεις βαριάς συντήρησης.

Με την υλοποίηση του εν λόγω έργου μέσω σύναψης στρατηγικής συμμαχίας με ιδιώτη, ΣΔΙΤ, επιτυγχάνεται η αποδοτική, ασφαλής και βελτιστοποιημένη λειτουργία και συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος για περίοδο 20 ετών με συνολικό κόστος (τιμές βάσης) 419,5 εκατ. ευρώ, ( δεν περιλαμβάνονται ενεργειακές δαπάνες σε περιπτώσεις Έκτακτης Λειτουργίας της τάξεως των 2,5 εκατ. ευρώ/έτος κατ’ αναλογία με το προτεινόμενο κόστος της συμπράξεως) εκ των οποίων τα 139,5 εκατ. ευρώ αφορούν σε επενδύσεις βαριάς συντήρησης σε βασικές υποδομές.

Σε αντίθεση, η υιοθέτηση για τα επόμενα 20 έτη της μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενης πρακτικής θα οδηγούσε σε ένα κόστος της τάξεως των 480 εκατ. ευρώ μη συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων επενδύσεων βαριάς συντήρησης σε βασικές υποδομές.