Οριστικό! Αυτή η ελληνική επιχείρηση πουλήθηκε σε Τούρκους

Επιχειρήσεις: Και επίσημα πλέον η πασίγνωστη ελληνική εταιρεία κατεψυγμένων προϊόντων «Καλλιμάνης», περνά στα χέρια των Τούρκων. Τι προβλέπει η συμφωνία, οι υποχρεώσεις των δύο πλευρών. Όλες οι εξελίξεις στο xristika.gr.

Στην τουρκική Dardanel περνά πλέον και με τη βούλα του δικαστηρίου η κορυφαία κάποτε ελληνική εταιρεία στον κλάδο των κατεψυγμένων αλιευμάτων, Γ. Καλλιμάνης ΑΕ, καθώς το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αιγίου επικύρωσε πριν από λίγες ημέρες τη συμφωνία εξυγίανσης – μεταβίβασης της τελευταίας. Σε σχετική ανακοίνωση, μάλιστα, προχώρησε στις 29 Ιουνίου στην Τουρκία και η Dardanel, αναφέροντας ότι η ελληνική δικαιοσύνη εξέδωσε θετική απόφαση με την οποία μεταβιβάζεται το ενεργητικό της Καλλιμάνης στην τουρκική εταιρεία.

Η συμφωνία εξυγίανσης – μεταβίβασης προβλέπει γενναίο «κούρεμα» των υποχρεώσεων της Καλλιμάνης, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει ακόμη και το 97%.

Οι υποχρεώσεις της Καλλιμάνης ανέρχονταν συνολικά έως τις 31 Αυγούστου 2021 (ημερομηνία αναφοράς κατάρτισης του ισοζυγίου) σε 88,35 εκατ. ευρώ.

Η συμφωνία προβλέπει τα εξής:

– Διαγραφή των δανειακών οφειλών 69,10 εκατ. ευρώ.

– Διαγραφή κατά 87,46% των οφειλών προς το ελληνικό Δημόσιο, οι οποίες ανέρχονται συνολικά σε 5,53 εκατ. ευρώ. Το 12,54% θα καταβληθεί με μία εφάπαξ δόση ύψους 693.641 ευρώ.

– Διαγραφή κατά 87,46% των οφειλών προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, οι οποίες ανέρχονται συνολικά σε 4,038 εκατ. ευρώ. Το υπόλοιπο 12,54% θα καταβληθεί επίσης με μία εφάπαξ δόση ύψους 506.358 ευρώ.

– Οι υποχρεώσεις προς του ανέγγυους πιστωτές ανέρχονται συνολικά σε 7.019 εκατ. ευρώ. Από αυτές τα 5,9 εκατ. ευρώ είναι προς τους λεγόμενους μη ουσιώδεις πιστωτές, σε αυτούς δηλαδή που δεν θεωρούνται κρίσιμοι για τη συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης.

Το «κούρεμα» των οφειλών προς αυτούς είναι 97% και αξίζει να σημειωθεί ότι ο μεγαλύτερος πιστωτής της εν λόγω κατηγορίας είναι η ΔΕΗ με την απαίτησή της να ανέρχεται σε 913.272 ευρώ. Το ποσό που θα καταβληθεί στους μη ουσιώδεις πιστωτές ανέρχεται συνολικά σε μόλις 169.798 ευρώ.

– Στις οφειλές προς τους ανέγγυους ουσιώδεις πιστωτές θα γίνει «κούρεμα» 75% και θα μοιραστούν το ποσό των 277.412 ευρώ.

– Οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της Καλλιμάνης προς τους εργαζόμενους ύψους 2,46 εκατ. ευρώ θα αποπληρωθούν ως εξής: σε ποσοστό 100% των δεδουλευμένων αποδοχών και σε ποσοστό 100% των αποζημιώσεων απόλυσης, εντός 10 ημερών από την ημερομηνία ολοκλήρωσης της συναλλαγής (δηλαδή αφού έχει εκδοθεί η δικαστική απόφαση και έχει ολοκληρωθεί η μεταβίβαση).

Επίσης, η συμφωνία προβλέπει ότι ο νέος επενδυτής θα δώσει και 191.837 ευρώ για αποζημιώσεις προσωπικού (προφανώς για τις ενδεχόμενες απολύσεις που θα γίνουν στο μεσοδιάστημα).

– Οι ενεργές συμβάσεις εργασίας που υπήρχαν έως τις 31/8/2021 μεταβιβάζονται στη νέα εταιρεία (σ.σ. αυτή που έχει δημιουργηθεί από τη Dardanel στην Ελλάδα και θα χρησιμοποιεί το σήμα Καλλιμάνης).

Το ίδιο ισχύει και για τις συμβάσεις που έχουν συναφθεί από την παραπάνω ημερομηνία και μέχρι την ημερομηνία ολοκλήρωσης της συναλλαγής. Συμβάσεις που είχαν καταγγελθεί μέχρι τις 31/8/2021 δεν μεταβιβάζονται.

Υπενθυμίζεται ότι ήδη από τις 4 Αυγούστου 2021 είχε υπογραφεί ανάμεσα στην τουρκική εταιρεία και στις πιστώτριες τράπεζες συμφωνία πώλησης των απαιτήσεών τους.

Πρόκειται στην ουσία για τη συμφωνία βάσει της οποίας η Dardanel αγόρασε τα δάνεια της Καλλιμάνης στο 10% περίπου της αξίας τους, κατέβαλε δηλαδή περί τα 6,05 εκατ. ευρώ.

Συνολικά τα κεφάλαια που βάζει η τουρκική εταιρεία βάσει της συμφωνίας είναι περί τα 9 εκατ. ευρώ, καθώς πέραν των προαναφερθέντων 6,06 εκατ. ευρώ, βάζει άλλα 2,8 εκατ. ευρώ για την πληρωμή άλλων πιστωτών πλην τραπεζών.

Επιπλέον, βάσει της συμφωνίας προβλέπεται ότι θα καταβάλλει την ενδιάμεση περίοδο (από την ημερομηνία υπογραφής της συμφωνίας μέχρι την ολοκλήρωση της συναλλαγής) 50.000 ευρώ κάθε μήνα για την πληρωμή των εργαζομένων και 25.000 ευρώ ως μηνιαίο μίσθωμα για τις εγκαταστάσεις της Καλλιμάνης στο Αίγιο.

Στις 17 Ιουνίου 2022 δημοσιεύθηκε στο ΓΕΜΗ το πρακτικό του διοικητικού συμβουλίου της Dardanel Greece που έχει συσταθεί από πέρυσι και στην οποία μεταβιβάστηκε η Καλλιμάνης με το οποίο πιστοποιείται η καταβολή της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου κατά 1,59 εκατ. ευρώ, ενώ τον Οκτώβριο του 2021 είχε αποφασισθεί αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κατά 5,55 εκατ. ευρώ.

Η Καλλιμάνης ιδρύθηκε το 1956 στο Αίγιο από τους αδερφούς Γεώργιο και Θεόδωρο Καλλιμάνη και πριν από την κατάρρευσή της κατείχε ηγετικό μερίδιο 25% στην ελληνική αγορά κατεψυγμένων αλιευμάτων, ενώ πραγματοποιούσε εξαγωγές στην Κύπρο και σε βαλκανικές χώρες.

Η πρώτη απόπειρα διάσωσης της εταιρείας έγινε το 2018 όταν συμφωνήθηκε να περάσει στην περίφημη πλατφόρμα της Pillarstone με σύμβουλο αναδιάρθρωσης τον γνωστό από τη Novartis Κωνσταντίνο Φρουζή.

Επιχειρήσεις: Ποια είναι η τουρκική εταιρεία Dardanel

Η Dardanel ιδρύθηκε το 1984 και είναι ο πρώτος παραγωγός κονσερβοποιημένων ψαριών τόνου στην Τουρκία.

Εισήχθη στο Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης το 1994, ενώ από τη δεκαετία του 1990 η γκάμα των προϊόντων της επεκτάθηκε από τον κονσερβοποιημένο τόνο «Dardanel Ton» σε άλλα κονσερβοποιημένα τρόφιμα και έτοιμα σάντουιτς.

Επιχειρήσεις: Ποιες έβαλαν λουκέτο στην περίοδο της κρίσης

Η 21η Αυγούστου 2018 ήταν η τελευταία ημέρα των μνημονίων. Μία ημερομηνία ιστορική και καθοριστική για όλους, καθώς με τυπικό (και για κάποιους ουσιαστικό) η χώρα βγήκε από τη μέγγενη των μνημονιακών πολιτικών εποπτείας.

Η 21η Αυγούστου όμως ταυτόχρονα ήταν και η πρώτη μέρα της μετά μνημονίων εποχής. Μιας εποχής όπου περιλαμβάνει εκκρεμότητες που πρέπει να διευθετηθούν και μεταρρυθμίσεις που έχουν συμφωνηθεί και πρέπει να προχωρήσουν.

Αυτή η περίοδος των 9 ετών ωστόσο, που ήταν αυτά που βρισκόμασταν εντός προγραμμάτων επιτήρησης και δανεισμού, αλλά και τα τελευταία έτη πριν το 2010 όπου τα σημάδια της κρίσης άρχισαν να φαίνονται πολύ έντονα, άφησαν βαθιά λαβωμένο το «επιχειρείν» στην Ελλάδα. Μία ενασχόληση έτσι και αλλιώς ριψοκίνδυνη.

Άλλωστε δεκάδες χιλιάδες μικρές, αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο υπό το βάρος χρεών και του δυσμενούς οικονομικού περιβάλλοντος.

Ταυτόχρονα ορισμένες μεγάλες αλυσίδες πολυεθνικών εταιριών μπορεί να έφυγαν από την Ελλάδα, όσοι έμειναν όμως κατάφεραν να βγουν κερδισμένοι, αφού για κάθε έναν του κλάδου που κλείνει, οι πολυεθνικές μετρούν κέρδη.

Σε αυτά τα δέκα και βάλε χρόνια της ύφεσης πολλοί εγχώριοι επιχειρηματικοί κολοσσοί έβαλαν λουκέτο με χιλιάδες εργαζόμενους να χάνουν τις δουλειές τους, προμηθευτές να φεσώνονται και φορείς του κράτους να ζημιώνονται με τεράστια ποσά.

Ας δούμε μερικά από τα πολύ ηχηρά κλεισίματα που κλόνισαν τον κόσμο της εργασίας και της επιχειρηματικότητας.

Raxevsky

H εταιρεία σύμβολο, κάποτε, της δυτικοποίησης και εξευρωπαϊσμού της ελληνικής αγοράς γυναικείων ενδυμάτων, η Raxevsky έπεσε θύμα της εξέλιξης της βιομηχανίας, κακών επιλογών και του σφοδρού ανταγωνισμού από ξένες πολυεθνικές.

Η εταιρεία είναι η τελευταία, χρονικά, περίπτωση από αυτές που θα μας απασχολήσουν καθώς σύμφωνα με μία ανακοίνωση των εργαζομένων αλλά και τις εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας με τα μαγαζιά να αδειάζουν οι τίτλοι τέλους έπεσαν στις 26/2 του τρέχοντος έτους.

Παρά την προ διετίας προσπάθεια εξυγίανσης μέσα από το πτωχευτικό δίκαιο, που της επέτρεψε να ρυθμίσει σε πολλές δόσεις τις υποχρεώσεις της προς τράπεζες και Δημόσιο, η Raxevsky έκλεισε αφήνοντας χρέη προς εργαζομένους και πιστωτές.

Ηδη από το 2012 η λειτουργική κερδοφορία της ήταν αρνητική ενώ πολλά από τα καταστήματα λειτουργούσαν με κόστος που ξεπερνούσε σημαντικά τις αντίστοιχες πωλήσεις. Η ταυτόχρονη αδυναμία πληρωμής των προμηθευτών άρχισε να επηρεάζει τις πωλήσεις οι οποίες έπεσαν δραματικά. Το 2016 η Raxevsky προσέφυγε στο πτωχευτικό δίκαιο αιτούμενη επιμήκυνση έως και 16 ετών για την εξόφληση των υποχρεώσεων της αλλά και ενδιάμεση χρηματοδότηση.

Όπως ανέφεραν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ωστόσο δεν καταβλήθηκαν τα κεφάλαια της ενδιάμεσης χρηματοδότησης που φέρεται να είχε συμφωνήσει η εταιρεία το 2016 με τις τράπεζες. Τραπεζικοί κύκλοι, όμως, εξηγούν πως οι στόχοι του επιχειρηματικού σχεδίου που πήρε την έγκριση της Δικαιοσύνης ουδέποτε επετεύχθησαν και γι’ αυτό τον λόγο δεν κατεβλήθη το σύνολο της συμφωνηθείσας χρηματοδότησης.

Χαλυβουργική

Η Χαλυβουργική ήταν μία εκ των ιστορικότερων εταιρειών στον κλάδο με ζωή άνω των 80 ετών. Μία ζωή πολυτάραχη ωστόσο, ειδικά στα τελευταία χρόνια της λειτουργίας της.

Ξεκίνησε ως εργοστάσιο παραγωγής ειδών συρματουργίας, στην οδό Πειραιώς 197, με την επωνυμία Ελληνικά Συρματουργεία Θ.Α. Αγγελόπουλος & Υιοί.

Το 1951 οι δραστηριότητες μεταφέρθηκαν στην Ελευσίνα, όπου το 1953 άρχισε η λειτουργία ηλεκτρικών κλιβάνων των 20 τόνων και το 1961 θεμελιώθηκε η πρώτη υψικάμινος στη χώρα.

Το 2001 ξεκίνησε επενδυτικό πρόγραμμα ριζικού εκσυγχρονισμού των παραγωγικών μονάδων, ύψους 250 εκατ. ευρώ που ολοκληρώθηκε το 2006. Η Χαλυβουργική είχε σημαντική συμμετοχή σε έργα υποδομής ενώ στις καλές της μέρες έφτασε να αριθμεί 2.500 υπαλλήλους.

Οι λόγοι που έσβησε η πρώτη υψικάμινος που σηκώθηκε ποτέ στην Ελλάδα, είναι αρκετοί και αλληλοδιαπλεκόμενοι. Από τη μία η μείωση της ζήτησης, από την άλλη οι ενδοοικογενειακές διαμάχες, το αποτέλεσμα είναι να κοπεί το ρεύμα στην ιστορική βιομηχανία.

Το κύκνειο άσμα για τον κολοσσό της χαλυβουργίας στη χώρα γράφτηκε στις 18 Δεκεμβρίου όταν και η ΔΕΗ διέκοψε την ηλεκτροδότηση των εγκαταστάσεων στην Ελευσίνα αποτέλεσμα του μη διακανονισμού ληξιπρόθεσμων οφειλών ύψους 31,8 εκατ. ευρώ.

Ηλεκτρονική Αθηνών

Η ιστορία της πασίγνωστης εταιρείας ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ειδών ξεκινά το 1950. Τότε το ξεκίνημα υπήρξε ως ένα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών. Από το 1989 και μετά την εξαγορά της από τον Ιωάννη Στρούτση μπήκε στην σύγχρονη εμπορική της υπόσταση.

Το 1999 η εταιρεία εισήχθη στο Χρηματιστήριο Αθηνών, όμως από την 1η Οκτωβρίου 2012 είχε ανασταλεί η διαπραγμάτευση της μετοχής της.

Η επίσημη πτώχευση της εταιρείας έγινε μέσα σε πέντε ημέρες τον Απρίλιο του 2016 όταν και το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών κήρυξε την εταιρεία σε κατάσταση πτώχευσης και κλείνοντας έτσι τα 45 καταστήματα της αλυσίδας πανελλαδικά.

Η εταιρεία απέδωσε το «λουκέτο» στο γεγονός ότι το σχέδιο αναδιάρθρωσης που περιελάμβανε και νέο τραπεζικό δανεισμό ακυρώθηκε μετά τις δραματικές εξελίξεις εκείνου του αρκετά δύσκολου καλοκαιριού και την επιβολή των capital controls. Η πορεία της οικονομίας, η περαιτέρω αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, τα capital controls σε συνδυασμό με την στάση των δανειστριών τραπεζών είναι οι λόγοι που οδήγησαν την εταιρεία στο λουκέτο.

Sprider Stores

H εταιρεία Sprider Stores ιδρύθηκε το 1971 από τους Αθανάσιο και Σπύρο Αργυρό, ενώ το 1999, το 80% εξαγοράστηκε από τον όμιλο Χατζηιωάννου.

Σιγά σιγά ξεκίνησε και η επέκτασή της και τα υποκαταστήματα στην Αθήνα και την επαρχία άνοιγαν το ένα το άλλο. Σε αρκετά μικρό χρονικό διάστημα έγινε «η μεγαλύτερη ελληνική πολυεθνική αλυσίδα “Οικονομικής Μόδας”, όπως ανέφερε και η ιστοσελίδα της.

Στα τέλη Αυγούστου του 2013 η Sprider Stores είχε 44 μαγαζιά στην Ελλάδα, 3 στη Ρουμανία και ένα στη Βουλγαρία, έχοντας ήδη κλείσει από την αρχή της χρονιάς 45 καταστήματα. Το οριστικό λουκέτο ήρθε την 1η Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.

Η Sprider στην ακμή της είχε αναπτυχθεί σημαντικά, ανοίγοντας δεκάδες καταστήματα σε όλη την Ελλάδα και μπαίνοντας μάλιστα και στο Χρηματιστήριο Αθηνών το 2004.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας τότε κάποιοι από τους λόγους του λουκέτου ήταν «η αδιάλλακτη στάση και η άρνηση των τραπεζών, να συνεχίσουν την υφιστάμενη έως τώρα χρηματοδότηση. Παράλληλα, η παρατεταμένη ύφεση της ελληνικής οικονομίας η οποία έχει πλήξει σημαντικότατα και τον κλάδο μας, ο περιορισμός του διαθέσιμου εισοδήματος των καταναλωτών, η αύξηση του κόστους χρηματοδότησης, οι καταστροφικές συνέπειες της πυρκαγιάς στις κεντρικές αποθήκες και εγκαταστάσεις της εταιρείας, η άρνηση των ασφαλιστικών εταιρειών να μας αποζημιώσουν έστω και μερικώς, αλλά και η αίτηση πτώχευσης που κατέθεσε προμηθευτής της Sprider Stores».

Softex

Εταιρεία που έμεινε χαραγμένη στη συνείδηση των καταναλωτών ως μία από τις προεξέχουσες στον χώρο της χαρτοποιίας.

Tο ξεκίνημα της Softex, μας φέρνει πίσω στο 1936 όπου ιδρύθηκε από την οικογένεια Κεφάλα και στο 1937 που ξεκίνησε να λειτουργεί στο Βοτανικό. Η πορεία της από την αρχή ήταν ανοδική εκτινάσσοντας την παραγωγή χαρτιού από 1.250 τόνους το 1950 σε 59.000 τόνους το 1968.

Με συνεχή δάνεια και μεγάλες επενδύσεις μέχρι το 1974 η βιομηχανία θα έχει πλέον 9 μηχανές χαρτιού, ενώ οι 88 εργατοϋπάλληλοι του 1945, θα φθάσουν τους 1.030 το 1969, και οι 1.250 τόνοι χαρτιού του 1950 θα φθάσουν τους 59.000 περίπου το 1968 και τους 94.000 το 1972. Η πτώχευση της χαρτοβιομηχανίας ήρθε σε μια εποχή με έντονη κρατική παρέμβαση και πέρασε στον έλεγχο του Δημοσίου. Εξέλιξη που δεν βελτίωσε ιδιαίτερα την κατάστασή της.

Το 1999 μεταβιβάστηκε στην ιταλική πολυεθνική Bolton Group. Ούτε όμως αυτή η κίνηση απέδωσε καρπούς καθώς μέχρι το 2015 η εταιρεία είχε βάλει λουκέτο αφήνοντας άνεργους εκατοντάδες εργαζόμενους. Είχε προηγηθεί στον ίδιο κλάδο και το κλείσιμο της Diana το 2012, ύστερα από 32 χρόνια λειτουργίας.

Η Softex σαν επωνυμία είναι η μόνη από τις περιπτώσεις που καταπιαστήκαμε, που με άλλη σύσταση και νέα διοίκηση άνοιξε ξανά εν μέσω κρίσης. Η Intertrade Hellas, ιδρύοντας μια νέα εταιρεία με το όνομα Softex, ανέλαβε την ανάπτυξη του brand name της Softex ρίχνοντας και πάλι το όνομα στην ελληνική αγορά.

ΑΓΝΟ

Ανάλογη ήταν η τύχη μιας ιστορικής γαλακτοβιομηχανίας, της ΑΓΝΟ, που έβαλε λουκέτο οδηγώντας στην ανεργία 375 εργαζομένους.

Η γαλακτοβιομηχανία οδηγήθηκε σε αυτή την κίνηση το 2012, καθώς τα σοβαρά προβλήματα ρευστότητας που αντιμετώπιζε, είχαν ως αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των πληρωμών προς τους παραγωγούς και τους εργαζόμενούς της.

Μέσα στα επόμενα χρόνια και από διάφορες δικαστικές διαμάχες του ιδιοκτήτη με πιστωτές, το κράτος και εργαζόμενους, η εταιρεία παραμένει ανενεργή και σε καθεστώς πτώχευσης, με τον τελευταίο πλειστηριασμό τον Νοέμβριο του 2018 να καταλήγει άκαρπος.

Σούπερ Μάρκετ «Ατλάντικ»

Την περίοδο της κρίσης ο χώρος των σούπερ μάρκετ δέχτηκε ένα καίριο πλήγμα. Όπως και οι περισσότεροι τομείς επιχειρηματικότητας στη χώρα άλλωστε.

Το μεγαλύτερο λουκέτο, που προκάλεσε αναστάτωση σε ολόκληρη την αγορά με την κατάρρευση ήταν αυτό της αλυσίδας Ατλάντικ.

Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1980 και το 1985 είχε 5 καταστήματα με τζίρο 16,7 εκατ. ευρώ ενώ το 2009 έκλεισε με τζίρο 573 εκατ. ευρώ.

Διέθετε 151 καταστήματα Ατλάντικ, είχε 21 cash & Carry και 545 καταστήματα franchise. Τα προβλήματα για την γνωστή αλυσίδα ξεκίνησαν το 2010 και η αυλαία έπεσε οριστικά το καλοκαίρι του 2011.

Fokas

H Fokas ήταν η μετεξέλιξη της εταιρείας ενδυμάτων «Βεργόπουλος» που είχε ιδρυθεί το 1936 από τρία αδέρφια, τον Απόστολο, τον Λέανδρο και τον Οδυσσέα Φωκά.

Η εταιρεία μετονομάστηκε το 1958 και το 1978 εγκαινίασε το πολυκατάστημα της οδού Τσιμισκή 7.500 τμ. Το 1990 η Φωκάς συνέχισε να επεκτείνεται και προχώρησε σε συμφωνία με την Esprit ενώ το 2000 η εταιρεία σχεδίαζε την είσοδο της στο Χρηματιστήριο.

Η επέλαση του μνημονίου ωστόσο ήταν σαρωτική και το 2014 οδήγησε μία από τις ισχυρότερες εταιρείες ένδυσης και υπόδησης στην πτώχευση τον Μάρτιο του 2014 αφήνοντας πολλά εκατομμύρια χρέη σε προμηθευτές, τραπεζες και εργαζόμενους.