Κορονοϊός: Μεταδίδεται τελικά μέσω των χαρτονομισμάτων και των κερμάτων;

Κορονοϊός: Πώς μπορεί να μεταδοθεί η πανδημία μέσω των μετρητών. Υπάρχει κίνδυνος; Πόσο μπορεί να «κάτσει» πάνω σε κέρματα και χαρτονομίσματα και να μεταδοθεί ο κορονοϊός. Όλες οι λεπτομέρειες στο xristika.gr.

Ο κίνδυνος μόλυνσης ενός ανθρώπου από κορονοϊό μέσω μετρητών -κερμάτων και χαρτονομισμάτων- είναι γενικά πολύ χαμηλός. Αυτό είναι το συμπέρασμα μίας μελέτης ειδικών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Τμήμα Ιατρικής και Μοριακής Ιολογίας του γερμανικού πανεπιστημίου Ruhr-Universitat του Μπόχουμ.

Το ερώτημα πόσο καιρό ο κορονοϊός μπορεί να μείνει πάνω στα χρήματα και πόσο είναι δυνατό να μεταδοθεί μέσω αυτών απασχόλησε ειδικούς και μη από την αρχή της πανδημίας. Η νέα μελέτη ανέπτυξε μία νέα μέθοδο που ελέγχει συγκεκριμένα πόσα μολυσματικά ιικά σωματίδια μπορούν να μεταφερθούν από τα μετρητά στο δέρμα σε πραγματικές συνθήκες.

Οι ερευνητές εξέθεσαν διάφορα κέρματα και χαρτονομίσματα του ευρώ σε διαλύματα με διαφορετικές συγκεντρώσεις κορονοϊού και στη συνέχεια παρατήρησαν για πόσες ημέρες ο ιός SARS-CoV-2 ήταν ανιχνεύσιμος πάνω στα χρήματα, χρησιμοποιώντας για λόγους σύγκρισης ως επιφάνεια ελέγχου μία επιφάνεια από ανοξείδωτο χάλυβα.

Τα ευρήματα είναι -σε γενικές γραμμές- μάλλον καθησυχαστικά. Διαπιστώθηκε ότι ενώ στον ανοξείδωτο χάλυβα ο μολυσματικός κορωνοϊός είναι ακόμη παρών μετά από επτά ημέρες, στο χαρτονόμισμα π.χ. των δέκα ευρώ έχει εξαφανιστεί τελείως σε τρεις ημέρες.

Όσον αφορά τα κέρματα, ο κορονοϊός δεν είναι πλέον ανιχνεύσιμος (συνεπώς ούτε μεταδοτικός) μετά από έξι ημέρες στο κέρμα των 10 λεπτών, μετά από δύο ημέρες στο κέρμα του ενός ευρώ και μετά από μόλις μία ώρα στο κέρμα των πέντε λεπτών.

Η γρήγορη εξαφάνιση από το τελευταίο κέρμα οφείλεται στο ότι αυτό είναι φτιαγμένο από χαλκό, πάνω στον οποίο είναι γνωστό ότι οι ιοί είναι λιγότερο βιώσιμοι.

Μολονότι ο ιός μπορεί να παραμείνει για μέρες, ιδίως πάνω στα χαρτονομίσματα, εκτιμάται ότι είναι σπάνιο να μολυνθεί ένας άνθρωπος μέσω αυτής της οδού, καθώς -μεταξύ άλλων- απαιτείται υψηλό ιικό φορτίο, κάτι που συνήθως δεν υπάρχει πάνω στα μετρητά.

Ο επικεφαλής ερευνητής Ντάνιελ Τοντ ανέφερε ότι «υπό ρεαλιστικές συνθήκες, η μόλυνση με κορωνοϊό από τα μετρητά είναι πολύ απίθανη».

Αυτό συνάδει με τα ευρήματα άλλων μελετών ότι στη συντριπτική πλειονότητα των κρουσμάτων η λοίμωξη Covid-19 έχει συμβεί αερογενώς. Παρά τους αρχικούς φόβους, οι μολύνσεις από επιφάνειες φαίνεται να είναι σχεδόν ανύπαρκτες.

Μολονότι η μελέτη αφορούσε την παραλλαγή Άλφα του κορωνοϊού («βρετανική»), οι ερευνητές εκτιμούν ότι και η παραλλαγή Δέλτα («ινδική») συμπεριφέρεται ανάλογα πάνω στα χρήματα.

Κορονοϊός: Πότε καταργούνται χαρτονομίσματα και κέρματα

Αντίστροφη μέτρηση για το τέλος των συναλλαγών με μετρητα. Τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα θα περάσουν, όπως όλα δείχνουν, στην ιστορία και τη θέση τους θα πάρει το ψηφιακό ευρώ. Πότε θα γίνει αυτό; Δείτε όλες τις εξελίξεις στο xristika.gr.

Το επόμενο βήμα προς το ψηφιακό ευρώ έκανε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), η οποία ενέκρινε την φάση της «έρευνας», η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει στην εφαρμογή ενός ψηφιακού νομίσματος έως τα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας.

Η επόμενη φάση, η οποία ονομάζεται «φάση έρευνας», θα είναι διάρκειας 24 μηνών και αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των βασικών ζητημάτων σχεδιασμού και διανομής του ηλεκτρονικού ευρώ.

Η σημερινή έγκριση, όπως διευκρίνισε η ΕΚΤ πάντως, δεν προδικάζει την μελλοντική απόφαση για έκδοση του ψηφιακού νομίσματος και σε κάθε περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα αντικαταστθεί το «πραγματικό» ευρώ.

Άλλωστε, όπως έχει επανειλημμένως ξεκαθαρίσει, το ηλεκτρονικό ευρώ θα κυκλοφορεί παράλληλα και συμπληρωματικά με το σημερινό ευρώ.

Εφόσον η Φρανκφούρτη υιοθετήσει τελικά το ψηφιακό νόμισμα, τότε είναι πιθανό να ακολουθήσει τα βήματα της Κίνας, η οποία ήδη εφαρμόζει πιλοτικά το ψηφιακό γουάν σε ορισμένες πόλεις.

Προς την ίδια κατεύθυνση πορεύονται και οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ – Αγγλίας, οι οποίες επίσης εξετάζουν τις πιθανές εναλλακτικές για την έκδοση ενός ψηφιακού εθνικού νομίσματος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ψηφιακά νομίσματα των κεντρικών τραπεζών διαφέρουν σημαντικά από τα κρυπτονομίσματα, όπως το Bitcoin και το Ether, καθώς έχουν κεντρική δομή, ελέγχονται από τις εποπτικές αρχές, εκδίδονται από τις κεντρικές τράπεζες και χαρακτηρίζονται από διαφάνεια.

Μετρητά: Τα πρώτα “πειράματα”

Το Capital.gr, παρακολουθώντας στενά το ζήτημα και έχοντας λάβει μέρος στη δημόσια διαβούλευση, παρουσιάζουν μερικούς από τους προβληματισμούς που προέκυψαν στις προσομοιώσεις, σε σχέση με τους σκοπούς του ψηφιακού ευρώ.

1. Το όριο των 3.000 ευρώ. Επειδή το ψηφιακό ευρώ θα είναι νέο νόμισμα που θα έχει στόχο να λειτουργεί όπως τα μετρητά, ετέθη το ζήτημα της νομισματικής κυκλοφορίας, ώστε να μην επηρεάζονται πληθωρισμός και άλλα νομισματικά μεγέθη.

Έτσι, αποφασίστηκε, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, να οριστεί ένα ποσό, π.χ. μέχρι 3.000 ευρώ, το οποίο θα δικαιούται κάθε πολίτης να έχει στο ψηφιακό του πορτοφόλι.

Το ποσό αυτό προέκυψε ύστερα από έρευνα που έδειξε ότι τα 3.000 ευρώ αρκούν ως μετρητά στην “τσέπη” ενός μέσου Ευρωπαίου για τις συναλλαγές του σε μετρητά. Τότε προχώρησαν σε μια θεωρητική άσκηση.

Ένας πολίτης είχε στο ψηφιακό του πορτοφόλι 2.700 ευρώ. Ένα άλλος χρωστούσε στον πρώτο 500 ευρώ.

Από την άσκηση αυτή προέκυψε το εξής ζήτημα: Ο δεύτερος που χρωστούσε τα 500 ευρώ δεν μπορούσε να τα επιστρέψει στον πρώτο με ψηφιακά ευρώ, διότι ο πρώτος θα ξεπερνούσε το όριο των 3.000 ευρώ.

Θα μπορούσε να επιστρέψει 300 ψηφιακά ευρώ. Και τα υπόλοιπα 200 ψηφιακά ευρώ; Ίσως, σε μετρητά σε ευρώ ή με άλλη συναλλαγή.

Εδώ, λοιπόν, εντοπίστηκε ένα ζήτημα με το πλαφόν στη νομισματική κυκλοφορία ανά άτομο, καθώς και η δυσκολία να λειτουργεί το ψηφιακό ευρώ με την ίδια ευκολία όπως τα μετρητά σε ευρώ.

Ακόμη, από τη στιγμή που, σύμφωνα με ένα σενάριο του σχεδιασμού, μπορεί το ψηφιακό ευρώ να έχει διαφορετικό επιτόκιο, ο πολίτης του παραδείγματος που λαμβάνει 300 ψηφιακά ευρώ και 200 φυσικά ευρώ μπορεί να βγαίνει κερδισμένος ή χαμένος σε σχέση με 500 ψηφιακά ευρώ που είχε δανείσει αρχικά. Η ισοτιμία θεωρείται ίδια μεταξύ ψηφιακού και φυσικού ευρώ.

2. Αγοραστική δύναμη. Η ΕΚΤ, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, δεν θέλει να ασκεί νομισματική πολιτική μέσω του ψηφιακού ευρώ, ούτε το τελευταίο να επηρεάζει νομισματικά μεγέθη.

Ούτε να αποτελεί επενδυτικό μέσο ή στοιχείο αποθεματικού. Αυτό μπορεί να είναι εφικτό, όταν βλέπουμε την Ευρωζώνη συνολικά.

Όμως, το όριο των 3.000 ψηφιακών ευρώ δεν έχει την ίδια αγοραστική δύναμη σε όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης.

Άλλη αξία έχουν στο Λουξεμβούργο, άλλη στην Ελλάδα και άλλη στη Βουλγαρία. Αυτό, βέβαια, ισχύει και για το φυσικό ευρώ.

Με τη διαφορά ότι αποτελεί αποθετικό στοιχείο, νομισματικό και επενδυτικό μέσο. Συνεπώς, με τους νομισματικούς περιορισμούς και το πλαφόν των 3.000 ψηφιακών ευρώ, μπορεί να δημιουργηθούν “επενδυτικά αρμπιτράζ” σε διασυνοριακές πληρωμές. Π.χ. η τιμή είναι 3 ευρώ ή 2,5 ψηφιακά ευρώ. Αυτό εξουδετερώνει τη βασική αρχή ότι το ψηφιακό ευρώ θα πρέπει να είναι λειτουργεί παράλληλα με τα μετρητά και να έχει ακριβώς την ίδια αξία, χρησιμότητα και ευκολία.

3. Πληθωρισμός. Η συνέχεια του προηγούμενου ζητήματος αναδεικνύει τις δομικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των οικονομιών στην Ευρωζώνη.

Για παράδειγμα, τα 3.000 ψηφιακά ευρώ μπορεί να μη δημιουργούν πληθωριστικές πιέσεις στη Γερμανία, αλλά ίσως να δημιουργούν στη Βουλγαρία ή στην Ελλάδα, λόγω της υψηλότερης αγοραστικής δύναμης.

Υπόψη, ότι το ψηφιακό ευρώ θα είναι νέο νόμισμα, το οποίο θα εκδοθεί παράλληλα με το φυσικό ευρώ. Συνεπώς αυξάνεται η ρευστότητα, δηλαδή η νομισματική κυκλοφορία.

4. Διεθνές νόμισμα. Το παραπάνω παράδειγμα βγαίνει εκτός συνόρων της Ευρωζώνης. Όπως το φυσικό ευρώ, έτσι και το ψηφιακό ευρώ θα κινείται παράλληλα και εκτός Ε.Ε.

Το όριο των 3.000 ψηφιακών ευρώ στην Ευρωζώνη, στις ΗΠΑ ή στον Καναδά, ίσως να έχει νόημα και να μη δημιουργεί προβλήματα στο συνάλλαγμα με τα μεγέθη του ευρώ. Όμως, το όριο των 3.000 ψηφιακών ευρώ στην Ουγκάντα ή στην Ινδία ή στην Τουρκία μπορεί να έχει ζητήματα ως προς τις εξαγωγές συναλλάγματος, τις επιπτώσεις στον πληθωρισμό στις χώρες εκτός Ε.Ε. και, τελικά, στα νομισματικά μεγέθη και τις νομισματικές αποφάσεις της ΕΚΤ.

5. Ανωνυμία. Το ψηφιακό ευρώ πρέπει να λειτουργεί ως μετρητό, δηλαδή πληρωτέο επί τη εμφανίσει. Η ΕΚΤ μπορεί, για παράδειγμα, να εκδώσει κωδικούς και οι πολίτες να τους ανταλλάσουν μέσα από τα ψηφιακά πορτοφόλια όπως τα μετρητά.

Αν αυτό γίνει με τη χρήση ενός online συστήματος που θα συνδέεται με τους τραπεζικούς λογαριασμούς του ευρώ, τότε μπορεί να χαθεί η ανωνυμία.

Έτσι, εξετάζεται η περίπτωση της offline συναλλαγής ή της χρήσης κάποιου μέρους από την τεχνολογία των κρυπτονομισμάτων. Όμως, το mining στα κρυπτονομίσματα είναι ενεργοβόρο. Συνεπώς θα πρέπει να λυθεί ένα τεχνικό πρόβλημα ανταλλαγής των κωδικών και της εξαργύρωσης.

6. Stablecoins. Αφού το ψηφιακό ευρώ θα έχει την αξία του φυσικού ευρώ και ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί κομμάτι της τεχνολογίας των κρυπτονομισμάτων (π.χ. DLT), γιατί να μην εκδώσει η ΕΚΤ το δικό της stablecoin (αντί για ψηφιακό ευρώ) που είναι συνδεδεμένο με το ευρώ; Με τον τρόπο αυτό μπορεί να προσφέρει ένα ρυθμισμένο ψηφιακό νόμισμα που εκδίδεται από κεντρική τράπεζα και που εποπτεύεται και θα είναι διαθέσιμο και από όλα τα πιστωτικά ιδρύματα της Ευρωζώνης.