Επιχειρήσεις: Πώς από ένα μικρό μαγαζί μπουγάτσας στα Νέα Μάλγαρα κατάφερε να είναι ο κυρίαρχος σε μια δύσκολη αγορά. Η «Ελληνική Ζύμη», η «Άλεσις», οι συνεταιρισμοί με Vivartia και Chipita και τα χρυσά deals. Όλες οι λεπτομέρειες στο xristika.gr.
Επιχειρηματίας-φαινόμενο, βασιλιάς της κατεψυγμένης ζύμης, αθόρυβος… βιομήχανος. Οι χαρακτηρισμοί για τον κ. Μιχάλη Αραμπατζή στην αγορά δεν είναι λίγοι. Αντιστρόφως ανάλογοι ίσως της έκθεσής του στη δημόσια σφαίρα των πραγμάτων.
Παρ’ όλα αυτά κανείς εκ των χαρακτηρισμών δεν είναι κενός περιεχομένου, με δεδομένο ότι ο ίδιος από το 1975, όταν καλά-καλά δεν είχε κλείσει τα 18 του χρόνια, συμμετείχε στην επιχειρηματική προσπάθεια του πατέρα του, Κωνσταντίνου, σε ένα μικρό κατάστημα αρτοσκευασμάτων και μπουγάτσας στα Νέα Μάλγαρα.
Σήμερα, είναι ο κυρίαρχος σε μια αγορά διαρκώς αναπτυσσόμενη και ανταγωνιστική την οποία εν πολλοίς βοήθησε να «χτιστεί», τη βιομηχανία των προϊόντων κατεψυγμένης ζύμης.
Κάτι μάλιστα που κατάφερε να πετύχει κατ’ επανάληψη, αφού στην επιχειρηματική του διαδρομή φρόντιζε να κεφαλαιοποιεί τις πετυχημένες προσπάθειες πουλώντας είτε μέρος είτε το σύνολο των εταιρειών που έχτιζε από το μηδέν και συνεταιριζόμενος με μεγάλους ομίλους της χώρας όπως η Vivartia και η Chipita.
«Αυτό που κάνω το αγαπώ, μου αρέσει και θέλω να το κάνω καλύτερο. Είμαι τελειομανής», έχει πει ο κ. Αραμπατζής, ο οποίος έως σήμερα έχει αποδείξει ότι δημιουργεί κερδοφόρες εταιρείες, ανοίγοντας αργότερα και την πόρτα της συνεργασίας.
Κάπως έτσι, το προσύμφωνο πώλησης επιπλέον μεριδίων από τις συμμετοχές του στην Ελληνική Ζύμη, το τελευταίο του «παιδί», αλλά και στην Αλεσις Α.Ε. (με το brand Χρυσή Ζύμη) στη Vivartia μέσω της Μπάρμπα Στάθης δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στην αγορά.
Επιχειρήσεις: Μιχάλης Αραμπατζής
Η συμφωνία, που σύμφωνα με πληροφορίες θα κλείσει και επισήμως το επόμενο χρονικό διάστημα, προβλέπει την αύξηση του μεριδίου του ομίλου Vivartia στις δύο εταιρείες στο 75% από 49% και 51% που είναι σήμερα αντίστοιχα (σ.σ.: ο κ. Αραμπατζής ήλεγχε τώρα αντίστροφα το 51% της Ελληνικής Ζύμης και το 49% της Αλεσις). Αν και το ακριβές ποσό της συμφωνίας μένει να εξακριβωθεί, πληροφορίες αναφέρουν ότι αποτιμά τις δύο εταιρείες σε αρκετά υψηλά επίπεδα.
Οπότε το ερώτημα πλέον που τίθεται στην αγορά είναι μετά το κεφάλαιο αυτό, ποια είναι τα επόμενα σχέδια του κ. Αραμπατζή. Ιδίως καθώς θα κεφαλαιοποιήσει την τεράστια επιτυχία πώλησης της Chipita στη Mondelez International έναντι σχεδόν 2 δισ. δολαρίων, αφού είναι μέρος της ομάδας των επιχειρηματιών μικρομετόχων που υπολογίζεται ότι ελέγχουν το 7% και οι οποίοι εκτιμάται ότι θα μοιραστούν γύρω στα 118 εκατ. ευρώ από την πώληση.
Προς το παρόν αλλαγές στα διοικητικά της Ελληνικής Ζύμης, όπου κατέχει τη θέση προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου, δεν αναμένονται, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι το προσύμφωνο έγινε με βάση τη νέα στρατηγική που εμπνέει ο νέος ιδιοκτήτης της Vivartia, το fund CVC.
Με βάση αυτή παραμένουν στη διοίκηση άνθρωποι που έτρεχαν και ξέρουν καλά την εταιρεία και τις δυνατότητές της.
Πόσο μάλλον όταν διατηρούν και μερίδιο, όπως στην περίπτωση του κ. Αραμπατζή, ο οποίος θα διατηρήσει το 25% και στις δύο εταιρείες, οι οποίες φτάνουν σήμερα συνδυαστικά να τζιράρουν πάνω από 100 εκατ. ευρώ. Μόνο ο κύκλος εργασιών της Ελληνικής Ζύμης κατά την περσινή χρονιά, της εταιρείας που διοικεί ο κ. Αραμπατζής, εκτιμάται ότι έχει ξεπεράσει τα 90 εκατ. ευρώ, με το μεικτό περιθώριο κέρδους να παραμένει σταθερά πάνω από το 23%. Σημειωτέον πως με βάση τα τελευταία δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία η εταιρεία είχε πωλήσεις 83,1 εκατ. ευρώ, τα μεικτά κέρδη ήταν στα 19,4 εκατ. ευρώ και τα κέρδη μετά τους φόρους 7,9 εκατ. ευρώ.
Η Μιχάλης Αραμπατζής ΑΒΕΕ, όπως είναι η επίσημη ονομασία της εταιρείας, αποτελεί ένα από τα πιο πετυχημένα επιχειρηματικά case studies ανάπτυξης.
Κι αυτό καθώς με όχημα την πολυετή στρατηγική συνεργασία της με την Lidl κατάφερε από το μηδέν να φτάσει σήμερα να αποτελεί leader στον χώρο, με 4 ξεχωριστές μονάδες όπου λειτουργούν συνολικά 30 γραμμές παραγωγής για τα προϊόντα σφολιάτας, ζύμης κρουασάν, πίτσας και αρτοζυμών και χωριάτικου φύλλου, προσωπικό που ξεπερνά τα 620 άτομα και εξαγωγική δραστηριότητα.
Η εκρηκτική ανάπτυξή της φαίνεται εξάλλου και στις διαρκείς επενδύσεις που κάνει, καθώς η τρίτη και η τέταρτη μονάδα παραγωγής κατασκευάστηκαν μόλις την τελευταία πενταετία, δημιουργώντας έτσι τις βάσεις για περαιτέρω αύξηση της παραγωγής, αλλά και της βεντάλιας των προϊόντων που, πέραν της ελληνικής αγοράς, έχουν και διεθνή παρουσία κυρίως μέσω του δικτύου της Lidl.
Εξάλλου η εξωστρέφεια είναι κάτι στο οποίο τα τελευταία χρόνια δίνει ολοένα μεγαλύτερη έμφαση ο κ. Αραμπατζής, όπως περιγράφεται και στο σχέδιο των στρατηγικών προτεραιοτήτων της Ελληνικής Ζύμης. Οι υπόλοιπες είναι η υψηλή ποιότητα και η μέγιστη ασφάλεια των προϊόντων, η ανάπτυξη νέων καινοτόμων προϊόντων, οι σταθερές τιμές και η μείωση τιμών σε ειδικές κατηγορίες προϊόντων.
Επιχειρήσεις: Η διαδρομή
Ο κ. Μιχάλης Αραμπατζής σαφώς δεν είναι ένας τυχαίος επιχειρηματίας. Εφτιαξε τα πάντα από το μηδέν, πούλησε τις επιχειρηματικές του προσπάθειες τρεις φορές (ορισμένες στο 100% και κάποιες άλλες σε μερίδια) και δικαιώθηκε.
Το 1975, σε ηλικία μόλις 17 ετών, ο Θεσσαλονικιός επιχειρηματίας με τον πατέρα του Κωνσταντίνο άνοιξαν ένα κατάστημα λιανικής πώλησης αρτοσκευασμάτων στα Νέα Μάλγαρα της Θεσσαλονίκης.
Η ανοδική του πορεία και οι αποδεδειγμένες ικανότητές του θα εξελίξουν το αρτοποιείο αυτό σε μικρή βιοτεχνία που παρήγε μπουγάτσες και τυρόπιτες.
Το 1983, βλέποντας τις τάσεις διατροφής από το εξωτερικό να έρχονται και στην Ελλάδα, στράφηκε στην παραγωγή κρουασάν, ενώ άρχισε να κοιτάζει και προς την κατεύθυνση της κατεψυγμένης ζύμης, αν και τότε ήταν κάπως νωρίς.
Σύντομα θα τα καταφέρει στον τομέα των κρουασάν σε τέτοιον βαθμό ώστε το 1992 ο τζίρος των προϊόντων αυτών να ξεπερνά τα 6 εκατ. ευρώ (κοντά στα 2 δισ. δρχ. της εποχής).
Τότε η κορυφαία εταιρεία Chipita και ο κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος, βλέποντας τη δυναμική των πραγμάτων, προσέφεραν στον κ. Αραμπατζή πολλά χρήματα, ο οποίος τελικά τους παραχώρησε τον κλάδο των κρουασάν και με τα χρήματα που εξασφάλισε στράφηκε στην κατεψυγμένη ζύμη ανατρέποντας τη μέχρι τότε κυριαρχία άλλων παικτών.
Η Μακεδονική Σφολιάτα του, όπως ονομάστηκε η βιομηχανία που άλλαξε αμέσως το βασικό αντικείμενό της, δεν άργησε να γίνει η ταχύτερα αναπτυσσόμενη εταιρεία στις πίτες κατεψυγμένης ζύμης.
Ηταν η σειρά του κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου της Δέλτα να του προτείνει εξαγορά ή έστω συνεργασία. Αυτό έγινε το 1998. Εναν χρόνο μετά ο Μακεδόνας επιχειρηματίας δέχτηκε να πουλήσει ολόκληρη την εταιρεία του στην Αλεσις ΑΒΕΕ του κ. Δασκαλόπουλου, εξασφαλίζοντας παράλληλα το 23% της τελευταίας.
Η αυτόνομη επιχειρηματική του καριέρα υποτίθεται ότι είχε φτάσει στο τέρμα της.
Κι όμως, το 2001, αφού πούλησε στη Δέλτα και αυτό το ποσοστό ξεκαθαρίζοντας τις προθέσεις του, άνοιξε πλώρη για τη δημιουργία νέας ομοειδούς ανταγωνιστικής βιομηχανίας με την επωνυμία Μιχάλης Αραμπατζής ΑΒΕΕ – Ελληνική Ζύμη.
Την έφτιαξε σε χρόνο-ρεκόρ με υπερσύγχρονο εξοπλισμό σε εγκαταστάσεις που χρόνο με τον χρόνο επεκτείνονταν στη Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου. Κινητήριος δύναμη της νέας εταιρείας και πεδίο επένδυσης του κ. Αραμπατζή ήταν η ανερχόμενη αγορά του catering, αλλά και η καλή σχέση με τη Lidl, που από το 2004 και έπειτα εξελίχτηκε σε μια στρατηγική συνεργασία.
Εκπλήσσοντας τους πάντες, η Ελληνική Ζύμη κέρδισε γρήγορα την πρώτη θέση στην αγορά του catering, ανέπτυξε συνεργασίες με εκπτωτικές και κλασικές αλυσίδες λιανεμπορίου για την παραγωγή προϊόντων κατεψυγμένης ζύμης για λογαριασμό τους και μπόρεσε να τοποθετήσει τα επώνυμα προϊόντα της στα ράφια μεγάλων αλυσίδων, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα.
Η συνεργασία της με τη Lidl είναι αυτή που θα απογειώσει άμεσα την εταιρεία, ανοίγοντας αργότερα και την πόρτα των εξαγωγών.
Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα οδήγησαν τους κυρίους Δασκαλόπουλο και Θεοδωρόπουλο, μέσω της Vivartia, το 2006 και πάλι στην πόρτα του κ. Αραμπατζή. Εναν χρόνο αργότερα θα έδιναν τα χέρια και ο μεγαλύτερος όμιλος τροφίμων θα έμπαινε στο μετοχολόγιο της εταιρείας αποκτώντας το 49%, προσφέροντας παράλληλα στον Μακεδόνα επιχειρηματία το 51% της Αλεσις. Ετσι, θα δημιουργηθεί μια στρατηγική σχέση, η οποία θα αναπτυχθεί και σε προσωπικό επίπεδο, κυρίως με τον κ. Θεοδωρόπουλο, καθώς υπάρχει αλληλοεκτίμηση.
Οταν λοιπόν θα σημάνει «προσκλητήριο» σε φίλους επιχειρηματίες ο τελευταίος προκειμένου να τον βοηθήσουν στο σχέδιό του να επαναγοράσει τη Chipita από τη Vivartia, όταν πλέον η τελευταία θα περάσει στα χέρια του ομίλου MIG, ο Μιχάλης Αραμπατζής θα ανταποκριθεί συμμετέχοντας με ένα μικρό ποσοστό.
Το ίδιο θα κάνει όταν αργότερα θα ξεδιπλωθούν τα σχέδια για τη Wonderplant, την εταιρεία που ειδικεύεται στην υδροπονική καλλιέργεια ντομάτας που εσχάτως τρέχει νέο σημαντικό πρόγραμμα επενδύσεων.
«Ξεκινώντας με τον πατέρα μου το ’74-’75 δεν είχα προδιαγράψει ότι θα έφτανα εδώ που είμαι σήμερα. Έβαζα μικρούς στόχους για να μπορώ να τους πιάνω και να είμαι ευτυχισμένος. Βλέπω σήμερα τη νέα γενιά που έρχεται, τα παιδιά μου, και είμαι πολύ χαρούμενος, μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω κοντά τους», κατέληγε ο ίδιος σε ένα εταιρικό αφιέρωμα που είχε φτιάξει η Lidl για τη μεταξύ τους πολυετή συνεργασία.
Πηγή: newmoney.gr