Εμβόλιο κορονοϊού: Ολοένα και μεγαλώνει η ανησυχία στους πολίτες σχετικά με τις παρενέργειες από τα εμβόλια κατά του κορονοϊού, την ίδια ώρα που ξεκινάει ο… χορός των αποζημιώσεων σχετικά με τις βλάβες που μπορεί να προκληθούν!
Πριν από λίγο καιρό η μοναδική στα ελληνικά δεδομένα απόφαση του ΣτΕ για ζητήματα δημόσιας υγείας, άνοιξε το δρόμο για αξίωση αποζημίωσης από το κράτος μετά από βλάβη στην υγεία, η οποία προκλήθηκε από παρενέργειες εμβολίου.
Την ίδια ώρα, η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών έχει ήδη κατονομάσει πέντε περιπτώσεις θρομβώσεων μετά από εμβολιασμό με Astrazeneca (με τις δύο από αυτές να έχουν οδηγήσει σε θάνατο) ενώ μέχρι στιγμής, τουλάχιστον 1.500 κίτρινες κάρτες σχετικά με παρενέργειες από εμβολιασμό κατά του κορονοϊού, έχουν ανοιχθεί στο ΕΟΦ.
H απόφαση του ΣτΕ κάνει λόγο ρητώς για αποζημίωση που δικαιούνται από το κράτος: «όσοι πάθουν αποδεδειγμένα βλάβη στην υγεία τους από εμβόλιο».
Οι παθόντες μπορούν να ζητήσουν «υλική» αλλά και «ηθική αποκατάσταση» από το κράτος: «με βάση συγκεκριμένες συνταγματικές διατάξεις» όταν συντρέχουν προϋποθέσεις, σύμφωνα με την απόφαση που εξέδωσε το Α’ Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Πρόκειται για την απόφαση του ΣτΕ 622/2021 Α’ Τμ. (Ευθύνη προς αποκατάσταση ηθικής βλάβης από νόμιμη πράξη εμβολιασμού – Ερμηνεία άρθρου 73 ΚΔΔ).
Με δύο λόγια: πλέον το ΣτΕ δέχεται ότι ο παθών από παρενέργειες εμβολίου έχει αξιώσεις προκειμένου να λάβει από το δημόσιο αποζημίωση όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις.
Εμβόλιο κορονοϊού: Οι προϋποθέσεις για αποζημίωση
Αυτές είναι:
- Η βλάβη της υγείας πρέπει να αποδεικνύεται, ότι οφείλεται στο εμβόλιο.
- Ο εμβολιασμός οφείλει να είναι νόμιμος και να γίνεται για την προστασία της δημόσιας υγείας. Αν με αυτές τις προϋποθέσεις ο πολίτης έχει υποστεί βλάβη στην υγεία του μπορεί να στραφεί κατά του κράτους, ζητώντας αποζημίωση με βάση τα άρθρα 4, 5 και 25 του συντάγματος αναλογικά και με όσα θεσπίζει και ο Αστικός Κώδικας (άρθρο 932).
Εμβόλιο κορονοϊού: Το ΣτΕ δεν ξεκίνησε από τον κορονοϊό τις αποζημιώσεις
Η απόφαση είναι εξαιρετικά σημαντική διότι εκδόθηκε με αφορμή μεν περίπτωση παλαιού εμβολιασμού για την ιλαρά, αλλά προφανώς είναι επίκαιρη και θα τύχει εφαρμογής και για τους εμβολιασμούς κατά της Covid-19.
Ουσιαστικά το Ανώτατο Δικαστήριο με τη σημερινή του απόφαση ξεκαθαρίζει πως το Δημόσιο είναι υπόχρεο αποζημίωσης σε θύματα αλλά και στους συγγενείς εφόσον έχουν υποστεί βλάβες της υγείας τους ή ακόμη και θάνατο, μετά από εμβολιασμό κατά του COVID-19.
Σύμφωνα με το δικαστήριο, η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή της προσωπικότητάς του), η οποία υπερβαίνει τα όρια της θυσίας, στην οποία είναι ανεκτό από την έννομη τάξη να υποβάλλονται οι πολίτες, χάριν του δημοσίου συμφέροντος και του κοινωνικού συνόλου. Για τον λόγο αυτόν, ο κάθε παθών ή παθούσα δικαιούται αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας του Α΄ Τμήματος δικαίωσαν μητέρα που έχασε την κόρη της η οποία ενώ ήταν 7 ετών μαθήτρια της Ε΄ Δημοτικού, εμβολιάστηκε κατά της ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (τριδύναμο εμβόλιο MMR ΙΙ) και αφού έμεινε επί εννέα έτη φυτό, απεβίωσε μετά από πανεγκεφαλίτιδα.
Η μητέρα της διεκδίκησε δικαστικά από το Δημόσιο και τον επίμαχο Δήμο το ποσό του 1.000.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη η κόρη της εξαιτίας της βλάβης της υγείας της, που προκλήθηκε ως παρενέργεια του εμβολιασμού της, ο οποίος διενεργήθηκε στα Δημοτικά Ιατρεία του επίμαχου Δήμου.
Ισχυρίστηκε ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός όχι μόνον δεν την προστάτευσε, αλλά, αντίθετα, μία παρενέργεια αυτού της προκάλεσε αρχικώς ιλαρά, η οποία ραγδαία και ταχύτατα επεπλάκη με την ανίατη πάθηση της σκληρυντικής πανεγκεφαλίτιδας, η οποία, τελικώς, την οδήγησε στο θάνατο.
Ακόμη, η μητέρα της μικρής που έχασε την ζωή της, στην αγωγή της υποστήριξε ότι συνέτρεχε ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου και του επίμαχου Δήμου, στα ιατρεία του οποίου έγινε ο εμβολιασμός, κατά τα άρθρα 105, 106 ΕισΝΑΚ, λόγω παρανόμων πράξεων των οργάνων τους και, ειδικότερα:
- λόγω αντιθέσεως προς το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ και προς τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας του επιβαλλομένου για την φοίτηση των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση εμβολιασμού και
- λόγω της κατά παράβαση του Συντάγματος και της Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού παραλείψεως να θεσπισθεί νομοθετικά σύστημα αποζημιώσεως για βλάβη ή θάνατο από εμβολιασμό.
Από το Διοικητικό Πρωτοδικείο επιδικάστηκε στην μητέρα της άτυχης κοπέλας αποζημίωση 200.000 ευρώ, όμως ασκήθηκε αναίρεση κατά της πρωτόδικης απόφασης η οποία απορρίφθηκε από το Διοικητικό Εφετείο.
Κατόπιν έφεσης, το Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Μαρία Καραμανώφ και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Όλγα Ζύγουρα) με την υπ΄ αριθμ. 622/2021 απόφασή του έδωσε μια άλλη ερμηνεία της Διοικητικής νομοθεσίας και ειδικά του άρθρου 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ) και της συνταγματικής ευθύνης του κράτους.
Εμβόλιο κορονοϊού: Το σκεπτικό του ΣτΕ
Ειδικότερα, αναφέρει το ΣτΕ στην απόφασή του:
“Σε περίπτωση, που επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας προσώπου συνεπεία της συνταγματικώς θεμιτής και νομίμου πραγματοποιήσεως εμβολιασμού (δηλαδή εμβολιασμού διενεργούμενου με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας συλλογικώς και ατομικώς και προβλεπόμενου από ειδική νομοθεσία, υιοθετούσα έγκυρα και τεκμηριωμένα επιστημονικά, ιατρικά και επιδημιολογικά πορίσματα στον αντίστοιχο τομέα, με δυνατότητα εξαιρέσεως από αυτόν σε ειδικές ατομικές περιπτώσεις, για τις οποίες αυτός αντενδείκνυται), ήτοι βλάβη, μη οφειλομένη σε παρεμβαλλομένη παράνομη πράξη ή παράλειψη (όπως π.χ. χορήγηση ελαττωματικού ή ακαταλλήλου σκευάσματος ή πλημμέλειες κατά την διενέργεια του εμβολιασμού), ανακύπτει ευθέως εκ του άρθρου 4 παρ. 5 σε συνδυασμό και με το άρθρο 25 παρ 4 του Συντάγματος ευθύνη του κράτους προς εύλογη αποκατάσταση της ζημίας του παθόντος, υπό την έννοια της αποκαταστάσεως τόσο της τυχόν υλικής όσον και, κατ΄ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 932 ΑΚ, της ηθικής βλάβης του”.
Και αυτό, γιατί σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας, “στις περιπτώσεις αυτές, η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα (βλάβη υγείας και προσβολή προσωπικότητος), χάριν του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου”.
Μάλιστα, το ΣτΕ υπογραμμίζει, ότι η “εκ του Συντάγματος και των άρθρων 19, 23, 24, 26 και 39 της κυρωθείσης με τον ν. 2101/1992 Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού δεν επιτάσσεται η πρόβλεψη ειδικού αποζημιωτικού καθεστώτος για τις περιπτώσεις βλάβης συνεπεία εμβολιασμού” και η μη πρόβλεψη δε τέτοιου ειδικού καθεστώτος δεν συνιστά παράλειψη νομοθετήσεως, δυναμένη να στοιχειοθετήσει αξίωση αποζημιώσεως κατά το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ”.
Τελικά, το ΣτΕ αναίρεσε την απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.