Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Κατατέθηκε η τροπολογία για τα επαγγέλματα που πρέπει να εμβολιαστούν υποχρεωτικά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και στο βάθος… απολύσεις!
Αν και στην τροπολογία προβλέπεται ότι με ΚΥΑ θα υπάρξει περαιτέρω εξειδίκευση, 14 είναι οι κατηγορίες των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που πρέπει υποχρεωτικά να να εμβολιαστούν. Ανάμεσα σε αυτούς και δύο που αφορούν δήμους:
Πρόκειται για εργαζόμενους σε:
-Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και Ατόμων με Αναπηρία (ΚΔΑΠΑμεΑ) του άρθρου 2 του ν. 4756/2020 (Α΄ 235), και
-Το προσωπικό που απασχολείται στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι».
Με βάση και τις σχετικές δηλώσεις υπουργών, προστασία από απολύσεις, τουλάχιστον προς το παρόν, υπάρχει μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, ενώ οι ανεμβολίαστοι συνάδελφοί τους στον ιδιωτικό τομέα βρίσκονται, κυριολεκτικά, επί ξύλου κρεμάμενοι.
Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Τα επαγγέλματα που πρέπει να εμβολιαστούν υποχρεωτικά
1α. Για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, εμβολιάζεται υποχρεωτικά κατά του κορωνοϊού COVID-19 όλο το προσωπικό των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων και φροντίδας ατόμων με αναπηρία (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό προσωπικό), ήτοι:
(α) Κέντρα αποθεραπείας και αποκατάστασης του άρθρου 10 του ν. 2072/1992 (Α’ 125),
(β) Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης για άτομα με ειδικές ανάγκες του άρθρου 30 του ν. 2072/1992,
(γ) Στέγες Αυτόνομης Διαβίωσης Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες της απόφασης του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας υπό στοιχεία Π4β/οικ.4681/1996 (Β’ 825),
(δ) Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων της παρ. 5 του άρθρου 1 του ν. 2345/1995 (Α’ 213),
(ε) Θεραπευτήρια Χρονίως Πασχόντων του π.δ. 631/1974 (Α’ 271),
(στ) Κλειστές δομές των Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας του άρθρου 9 του ν. 4109/2013 (Α’ 16), στις οποίες φιλοξενούνται ηλικιωμένοι ή άτομα με αναπηρία,
(ζ) Ιδρύματα περίθαλψης χρονίως πασχόντων του άρθρου 28 του Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας της 31ης Οκτωβρίου 2018 (Β’ 4898),
(η) Οικοτροφεία του άρθρου 30 του Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας,
(θ) Ειδικά ιδρύματα του άρθρου 6 του ν. 861/1979 (Α΄ 2),
(ι) Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων της απόφασης του Υπουργού Υγείας και Πρόνοιας υπό στοιχεία Π1γ/ΑΓΠ/οικ.14963/2001 (Β’ 1397),
(ια) Κέντρα Διημέρευσης Ημερήσιας Φροντίδας της απόφασης του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων υπό στοιχεία Π4α οικ.4633/1993 (Β΄ 789),
(ιβ) Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και Ατόμων με Αναπηρία (ΚΔΑΠΑμεΑ) του άρθρου 2 του ν. 4756/2020 (Α΄ 235), και
(ιγ) Το προσωπικό που απασχολείται στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι».
1β. Για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, μετά την παρέλευση της προθεσμίας της παρ. 6, κάθε νεοεισερχόμενος φιλοξενούμενος στις ανωτέρω μονάδες πρέπει υποχρεωτικά να είναι πλήρως εμβολιασμένος κατά του κορωνοϊού COVID-19.
Για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, εμβολιάζεται υποχρεωτικά κατά του κορωνοϊού COVID-19 όλο το προσωπικό (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό) σε ιδιωτικές, δημόσιες και δημοτικές δομές υγείας (διαγνωστικά κέντρα, κέντρα αποκατάστασης, κλινικές, νοσοκομεία, δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, μονάδες νοσηλείας, διαγνωστικά κέντρα και Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας).
Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Τέλος και τα ένσημα;
Παράλληλα, σφίγγει τα… λουριά η κυβέρνηση στο θέμα των εμβολιασμών καθώς είναι έτοιμη να αρχίσει να μην αναγνωρίζει ένσημα αρνητών!
Ο χρόνος της άδειας άνευ αποδοχών είναι σήμερα κενός ασφαλιστικός χρόνος και έτσι αναμένεται να παραμείνει για τους μισθωτούς που θα αρνούνται το υποχρεωτικό εμβόλιο.
Όπως επισημαίνουν ειδικοί εργατολόγοι στην «Ημερησία», η παρεχόμενη εργασία ασφαλίζεται και καθώς στην άδεια άνευ αποδοχών δεν παρέχεται εργασία ούτε καταβάλλεται μισθός δεν υπάρχει και ασφαλιστέος χρόνος. Οι ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί του μισθού που καταβάλλεται, οπότε εφόσον δεν υπάρχει μισθός για την συγκεκριμένη περίοδο δεν υπάρχουν και εισφορές.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Η» το βασικό σενάριο που βρίσκεται στο τραπέζι αυτή την στιγμή είναι το καθεστώς να παραμείνει ως έχει για τους εργαζόμενους που θα αρνούνται το εμβόλιο ενώ ο εμβολιασμός έχει καταστεί γι αυτούς υποχρεωτικός.
Όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές στην «Η» θα ήταν μάλλον παράξενο το κράτος να σπεύσει να αναλάβει το κόστος για τις ασφαλιστικές εισφορές του χρονικού διαστήματος της αναστολής σύμβασης και της άδειας άνευ αποδοχών – όπως συνέβη στην περίοδο των προηγούμενων lockdown όταν το κράτος πλήρωνε και αποζημίωση ειδικού σκοπού 534 ευρώ για τους εργαζόμενους σε αναστολή σύμβασης και το 100% των εισφορών τους – καθώς μια τέτοια κίνηση θα μείωνε σημαντικά την ισχύ του αντικινήτρου που θεσπίζεται μέσω του υποχρεωτικού εμβολιασμού ακριβώς για να οδηγήσει στο εμβόλιο όσους αρνούνται ή όσους φοβούνται.
Συνεπώς ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα και ο δημόσιος υπάλληλος που θα βγαίνουν σε άδεια άνευ αποδοχών – π.χ. εργαζόμενοι σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και υγειονομικοί – θα χάνουν και ασφαλιστικό χρόνο δηλαδή ένσημα για όσο διάστημα επιμένουν να αρνούνται το εμβόλιο ενώ έχει καταστεί γι αυτούς υποχρεωτικό.
Προσοχή, ο μισθωτός δεν θα χάνει την ασφαλιστική του ικανότητα, δηλαδή την πρόσβαση του σε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς αρκούν 50 ένσημα το χρόνο για να έχει πλήρη πρόσβαση ο ασφαλισμένος σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ειδικά για φέτος και μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022 με ειδική διάταξη αρκούν και λιγότερα από 50 ένσημα
Υποχρεωτικός εμβολιασμός: Μπορούν να μας απολύσουν αν αρνηθούμε;
Την ίδια ώρα, σε μείζον θέμα έχει εξελιχθεί το κατά πόσο κάποιος πολίτης είναι υποχρεωμένος να εμβολιαστεί ή όχι. Διαβάστε στο xristika.gr όλη την αλήθεια…
Bήμα – βήμα θα προχωρήσει η διαδικασία του υποχρεωτικού εμβολιασμού και των κυρώσεων για τους ανεμβολίαστους σε συγκεκριμένες ομάδες εργαζόμενων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ο νομικός κόσμος, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο όπως φυσικά και οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα, η οποία καθορίζεται ήδη και θα συνεχίσει να καθορίζεται από τις νέες εξάρσεις της πανδημίας ελέω μεταλλάξεων αλλά και από τον ρυθμό εμβολιασμού του πληθυσμού με στόχο το τείχος ανόσιας.
Σε αυτό το πρωτόγνωρο πλαίσιο υπάρχουν δεδομένα για τα οποία οι νομικοί και οι εργατολόγοι συμφωνούν και άλλα για τα οποία διαφωνούν.
Κατά αρχήν δυο δείχνουν να είναι τα βασικά σημεία – πυλώνες της διαδικασίας:
- Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν μπορεί να είναι οριζόντιος, να αφορά δηλαδή όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, καθώς κάτι τέτοιο προσκρούει – σύμφωνα με τους ειδικούς – σε ζητήματα συνταγματικότητας. Επίσης δεν μπορεί να ισχύει επ άπειρον. Αντίθετα μπορεί να θεσμοθετηθεί υποχρεωτικός εμβολιασμός με κλαδικά, τοπικά ή άλλα ειδικά χαρακτηριστικά και σε κάθε περίπτωση με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, για παράδειγμα σε σύνδεση με την πορεία της πανδημίας. Μπορεί να αφορά, δηλαδή, κατά περίπτωση συγκεκριμένες ομάδες εργαζόμενων με ειδικά χαρακτηριστικά (έρχονται σε επαφή με πολύ κόσμο ή με ειδικές ομάδες πληθυσμού κ.α.).
- Ο εμβολιασμός δεν μπορεί βεβαίως να είναι υποχρεωτικός με την μορφή του φυσικού εξαναγκασμού, αλλά μπορεί να είναι έμμεσος μέσω προβλέψεων κυρώσεων για τους ανεμβολίαστους. Οι κυρώσεις όμως που θα προβλεφθούν σε αυτή την περίπτωση – όπως εξηγούν, ειδικοί συνταγματολόγοι – πρέπει να είναι συμβατές με την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή δεν μπορεί να είναι υπέρμετρες, όπως για παράδειγμα η απόλυση του εργαζόμενου που δεν εμβολιάζεται.
Σε αυτό το πλαίσιο το μέτρο του υποχρεωτικού εμβολιασμού των εργαζόμενων στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων με την κύρωση της αναστολής σύμβασης εργασίας και την στέρηση μισθού σε όσους αρνούνται το εμβόλιο κρίνεται κατ αρχήν εντός συνταγματικών ορίων από τους ειδικούς.
Σημαντικός κρίκος της αλυσίδας είναι το αν θα προβλεφθεί συγκεκριμένο χρονικό όριο στην αναστολή εργασίας, αν για παράδειγμα θα συνδεθεί με την πορεία της πανδημίας ή όχι.
Επίσης ζητούμενο είναι αν ο εργαζόμενος κατά την διάρκεια της αναστολής θα μπορεί να απασχοληθεί αλλού – όπου ενδεχομένως δεν υπάρχει υποχρέωση εμβολιασμού – ή αυτό θα απαγορεύεται.