Αυτισμός: Το σημείο του προσώπου που αποκαλύπτει νωρίς τη διαταραχή

Αυτισμός: Τα μάτια του παιδιού και, συγκεκριμένα, ο τρόπος που παρακολουθούν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τρίτων, μπορούν να αποκαλύψουν τη νευροαναπτυξιακή διαταραχή. Ολες οι λεπτομέρειες στο xristika.gr.

Ο αυτισμός μπορεί να διαγνωστεί έγκαιρα στο παιδί, σε ηλικία μόλις ενός έως δυόμισι ετών, ισχυρίζονται δύο νέες μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες το πώς και πού εστιάζουν το βλέμμα τους τα παιδιά καθώς παρακολουθούν την κοινωνική αλληλεπίδραση τρίτων μπορεί να αποκαλύψει τις κοινωνικές και λεκτικές τους δεξιότητες.

Στην πρώτη μελέτη που δημοσιεύεται στο JAMA Network Open, οι ερευνητές εξέτασαν 1.089 παιδιά ενός έως 2,5 ετών από το Κέντρο Περίθαλψης Children’s Healthcare στην Ατλάντα, με συμπτώματα που προσιδίαζαν σε διαταραχές από το φάσμα του αυτισμού είτε γενετικούς παράγοντες που προδιαθέτουν για τη νευροαναπτυξιακή διαταραχή. Τα 519 ήταν ήδη διαγνωσμένα.

Το πείραμα περιλάμβανε την προβολή 14 βίντεο διάρκειας περίπου ενός λεπτού με διάφορες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ νηπίων.

Ειδικές κάμερες παρακολουθούσαν τους βολβούς των ματιών στα παιδιά του πειράματος με ρυθμό 120 φορές ανά δευτερόλεπτο για να καταγράψουν μικροκινήσεις ενόσω παρακολουθούσαν τις ταινίες.

Στη συνέχεια, τα δεδομένα μεταφορτώθηκαν σε υπολογιστή για να ελεγχθούν από ένα πρόγραμμα ειδικά διαμορφωμένο ώστε να εντοπίζει τις διαταραχές αυτισμού.

Σε σύγκριση με τις τυπικές διαγνώσεις από κλινικό γιατρό, η μέθοδος παρακολούθησης της οφθαλμικής κίνησης είχε 86% ακρίβεια στον εντοπισμό της διαταραχής.

Ο καθηγητής Warren Jones, επικεφαλής συγγραφέας και παιδίατρος στο Πανεπιστήμιο Emory της Τζόρτζια, δήλωσε: «Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο τα μικρά παιδιά προσλαμβάνουν τις οπτικές κοινωνικές πληροφορίες μπορεί να χρησιμεύσει ως αποτελεσματικός και αντικειμενικός βιοδείκτης για τον εντοπισμό πρώιμων σημείων αυτισμού».

Η δεύτερη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA, ήταν κοινής λογικής και ακολούθησε την ίδια ερευνητική διαδικασία, διαπιστώνοντας 78% ακρίβεια συγκριτικά με την τυπική διαγνωστική διαδικασία.

Ο Καθηγητής Ami Klin από το Emory που συνέγραψε τη μελέτη, επεσήμανε ότι τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι πολλά παιδιά περιμένουν δύο ή περισσότερα χρόνια για διαγνωστούν -μετά από κουραστικές παραπομπές σε νοσοκομεία και κέντρα- όταν πια έχουν φτάσει στην ηλικία των 4 ή 5 ετών, ενώ θα μπορούσε να έχει διαγνωστεί η διαταραχή πολύ νωρίτερα.

Η δυσκολία διάγνωσης του αυτισμού έχει αναδειχθεί από μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες μια οικογένεια στις ΗΠΑ περιμένει κατά μέσο όρο δύο χρόνια και τρεις μήνες, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο το αντίστοιχο διάστημα υπερβαίνει το ένα έτος, με μέση ηλικία διάγνωσης πάνω από τα πέντε έτη.

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει με βεβαιότητα στα αίτια του αυτισμού, με την επικρατέστερη υπόθεση να τον αποδίδει σε έναν συνδυασμό γενετικών παραγόντων, όπως το οικογενειακό ιστορικό και η ηλικία των γονέων, και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Η σοβαρότητα της διαταραχής ποικίλλει έντονα επίσης σε όλο το αυτιστικό φάσμα, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα δεν υπάρχει κάποια θεραπευτική επιλογή.

Αυτισμός: Ένα απροσδόκητο μέσο που μειώνει το στρες γονέων και παιδιών

Γενικώς, οι γονείς παιδιών με αυτισμό έχουν πολύ περισσότερο στρες από τους γονείς των παιδιών που δεν έχουν αυτό το πρόβλημα. Εμπειρικά, φαίνεται πώς η ύπαρξη κατοικίδιων είναι επωφελής και για τους γονείς αυτών των παιδιών -τους βοηθάει να χαλαρώσουν-, αλλά και για τα παιδιά τα ίδια, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια ήσυχη γάτα και όχι για έναν υπερδραστήριο και φορτικό σκύλο, επί παραδείγματι.

Επιστρέφοντας στους γονείς, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μιζούρι εξέτασαν περισσότερες από 700 οικογένειες που είχαν ένα μέλος της οικογένειας με αυτισμό σχετικά με τα οφέλη και τα μειονεκτήματα του σκύλου ή της γάτας στην καθημερινότητά τους.

Παρά την ευθύνη της φροντίδας ενός κατοικίδιου ζώου (έξοδα, εμβόλια, συχνές βόλτες) τα παιδιά με αυτισμό και οι γονείς τους είχαν ισχυρούς δεσμούς με τα κατοικίδιά τους.

Η καθημερινή τους φροντίδα δεν αύξησε το στρες, ενώ εκείνοι με περισσότερα από ένα ανέφεραν περισσότερα οφέλη, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Autism and Developmental Disorders.

«Μερικές από τις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αυτισμό είναι το άγχος και η δυσκολία στην επικοινωνία. Καθώς τα κατοικίδια ζώα μπορούν να βοηθήσουν στην αύξηση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και στη μείωση του άγχους, φαίνεται ότι προσφέρουν άνεση και χαρά όχι μόνο στα παιδιά, αλλά και στους γονείς τους», αναφέρεται στη μελέτη.

Το ευχάριστο είναι ότι αν και είναι δύσκολο να βρεθούν παρεμβάσεις που είναι ευρέως ευεργετικές για τα άτομα που πάσχουν από διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, τα κατοικίδια ζώα είναι μία από αυτές. Χρειάζεται, όμως, προσοχή στην επιλογή του ζώου, καθώς πρέπει να διέπεται από κοινωνικές αρετές και ηρεμία, ώστε να μπορεί να σταθεί δίπλα σε ένα αυτιστικό παιδί, αλλά και να μην προβληματίσει τους γονείς του.

Αυτισμός: Η ασυνήθιστη διατροφική συμπεριφορά που παρουσιάζει το 70% των παιδιών

Δείγμα αυτισμού θα μπορούσαν να είναι οι ασυνήθιστες διατροφικές συμπεριφορές ενός παιδιού σύμφωνα με νέα έρευνα από το Κολέγιο Ιατρικής Penn State.

Η έρευνα που πραγματοποίησε η Δρ. Susan Mayes, έδειξε ότι το 70% των παιδιών με αυτισμό είχαν παρουσιάσει ασυνήθιστες διατροφικές συμπεριφορές, κάτι που είναι 15 φορές πιο κοινό σε σύγκριση με τα νευροτυπικά παιδιά.

Οι ασυνήθιστες διατροφικές συμπεριφορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν περιορισμένες προτιμήσεις ως προς το φαγητό, υπερευαισθησία στις υφές ή τις θερμοκρασίες των τροφών και το μάσημα φαγητού χωρίς την κατάποσή του. Σύμφωνα με τη Δρ. Mayes, αυτές οι συμπεριφορές παρουσιάζονται από τη συμπλήρωση του πρώτου έτους του παιδιού και θα μπορούσαν να αποτελέσουν να δώσουν ένα μήνυμα σε γιατρούς και γονείς ότι το παιδί ενδέχεται να έχει αυτισμό.

«Αν ένας παιδίατρος ακούσει από τους γονείς για αυτές τις συμπεριφορές, τότε καλό θα είναι να υποβληθεί το παιδί σε μία εξέταση για αυτισμό», δηλώνει η ερευνήτρια προσθέτοντας πως «όσο νωρίτερα διαγνωσθεί η πάθηση, τόσο συντομότερα θα ξεκινήσει η θεραπεία».

«Κάποια στιγμή αντιμετώπισα το περιστατικό ενός παιδιού που δεν έτρωγε τίποτα άλλο εκτός από μπέικον και έπινε μόνο παγωμένο τσάι», δηλώνει ο Keith Williams διευθυντής στο Νοσοκομείο Παίδων του Penn State.

O κ. Williams παρατήρησε επίσης ότι υπάρχει μία σημαντική διαφορά μεταξύ των ανησυχητικών διατροφικών συμπεριφορών και των συνηθισμένων επιλεκτικών και δύσκολων διατροφικών συμπεριφορών των νέων παιδιών. Εξήγησε ότι τα περισσότερα παιδιά χωρίς κάποιο πρόβλημα υγείας θα αρχίσουν αργά ή γρήγορα να προσθέτουν τροφές στη διατροφή τους κατά τη διάρκεια της πορείας της εξέλιξης, αλλά τα παιδιά με Διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος, χωρίς κάποια παρέμβαση, στις περισσότερες περιπτώσεις θα συνεχίσουν να είναι εξαιρετικά εκλεκτικά ως προς το φαγητό τους.

«Βλέπουμε παιδιά που συνεχίζουν να τρώνε φαγητό για βρέφη και δεν δοκιμάζουν νέες γεύσεις. Ακόμα κάποια δεν αποδέχονται τη μετάβαση από τον θηλασμό στο μπιμπερό», πρόσθεσε ο Keith Williams.

Η Δρ. Mayes, δήλωσε πως πολλά παιδιά με αυτισμό επιλέγουν ένα περιορισμένο διατροφικό μοτίβο που περιέχει κυρίως μακαρόνια, ψωμί και κοτομπουκιές. Πρόσθεσε μάλιστα πως λόγω των αισθητηριακών υπερευαισθησιών των παιδιών με αυτισμό απορρίπτουν το ενδεχόμενο να δοκιμάσουν νέες τροφές. Συχνά επίσης επιλέγουν τροφές μίας συγκεκριμένης μάρκας, χρώματος ή σχήματος.

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι τα περισσότερα παιδιά με αυτισμό που δεν έχουν τυπικές διατροφικές συμπεριφορές είχαν δύο ή περισσότερους τύπους της διαταραχής.

«Όταν εξετάζουμε μικρά παιδιά με πολλαπλά προβλήματα διατροφής, πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε αν αυτά τα παιδιά ενδέχεται να έχουν διάγνωση αυτισμού. Σε πολλές περιπτώσεις τελικά λαμβάνουν αυτή τη διάγνωση», εξηγεί ο κ. Williams.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν τις διατροφικές συμπεριφορές που περιγράφηκαν στις συνεντεύξεις που έδωσαν γονείς περισσότερων από 2.000 παιδιών από δύο μελέτες. Ερεύνησαν τη διαφορά στη συχνότητα ασυνήθιστων διατροφικών συμπεριφορών ανάμεσα σε παιδιά που είχαν αυτισμό, στα παιδιά χωρίς κάποια διαταραχή, σε εκείνα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) και άλλες διαταραχές.

«Αυτή η μελέτη έδειξε περαιτέρω στοιχεία για το πως αυτές οι ασυνήθιστες διατροφικές συμπεριφορές είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση για τα παιδιά με αυτισμό», κατέληξε ο Keith Williams.