Θάνατος: Ο μέσος άνθρωπος θα ζήσει 4.000 Δευτέρες . Μετρήσετε πόσες σας μένουν. Όσο οδυνηρή και να είναι η σκέψη της ανυπαρξίας, οι ψυχολόγοι μας προτρέπουν να κοιτάξουμε τον φόβο μας κατάματα για να ζήσουμε καλύτερα. Όλες οι λεπτομέρειες στο xristika.gr.
Φοβάστε τον θάνατο; Λέτε «ζούμε μονάχα μια φορά;». Κι όμως, αν το καλοσκεφτούμε, ζούμε κάθε μέρα και πεθαίνουμε μόνο μια φορά.
Τι θα λέγατε λοιπόν να αντιστρέψτε αυτόν τον φόβο και τον χρησιμοποιήσετε ως κίνητρο για ζωή;
Θάνατος: Μαθηματικά θνησιμότητας
Σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να μετρούν χρήματα.
Η ψυχολόγος Jodi Wellman συμβουλεύει: «Τι θα λέγατε να μετράμε και τις Δευτέρες μας;».
Στο βιβλίο της «You Only Die Once» αναφέρει τρόπους που βοηθούν τους ανθρώπους να ξυπνήσουν ξανά το πάθος και την περιέργειά τους για τη ζωή.
Όπως μας εξηγεί, ο μέσος άνθρωπος βιώνει κατά μέσο όρο 4.000 Δευτέρες στη ζωή του. Η συμβουλή της είναι να ελέγχουμε κάθε εβδομάδα πόσες Δευτέρες μας απομένουν χρησιμοποιώντας μάλιστα μια αριθμομηχανή στον ιστότοπό της.
Αυτό μας χρησιμεύει ως υπενθύμιση της σπανιότητας του χρόνου, ωθώντας τους ανθρώπους να αναλάβουν δράση στη ζωή τους.
Η τακτική αυτή βασίζεται στη «χρονική σπανιότητα», καθώς τείνουμε να εκτιμούμε τα περιουσιακά στοιχεία που είναι προσωρινά, περισσότερο από αυτά που είναι άπειρα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βολεύονται σε δουλειές και καταστάσεις που δεν τους ικανοποιούν, αναβάλλοντας τα πάθη τους, όπως το να πάνε σε ένα μάθημα τένις ή να μάθουν Ιταλικά, αλλά «το αργότερα είναι μια άπιαστη στιγμή που μπορεί να μην έρθει ποτέ», μας λέει η Wellman, τονίζοντας: «Όταν θυμάστε πόσες μέρες σας απομένουν, είναι πιο πιθανό να κλείσετε εκείνο το μάθημα τένις».
Θάνατος: Η θνησιμότητα ως κίνητρο
Υπάρχει ένας παραλογισμός στο γεγονός ότι όλοι δουλεύουμε σκληρά για να πετύχουμε και δουλεύουμε σκληρά για να αγαπήσουμε τη ζωή μας και όμως, όλοι γνωρίζουμε ότι κάποτε θα πάψουμε να υπάρχουμε.
Το παράδοξο του αιώνιου χρόνου όταν είναι αποδεδειγμένα πεπερασμένος.
Η Wellman ανέφερε ότι ο θάνατος της μητέρας της σε ηλικία 58 ετών την προέτρεψε να ασχοληθεί με το θέμα.
Όπως εξηγεί, πιστεύει ότι η μητέρα της πέθανε γεμάτη τύψεις για όλα εκείνα που ήθελε και δεν ακολούθησε, όπως επιχειρηματικές ιδέες που είχε και δεν τις έκανε πράξη, βιβλία που είχε αρχίσει να γράφει και δεν τελείωσε και όλα αυτά τα όνειρα που ήταν σε αδράνεια, κάτι πολύ λυπηρό.
«Νομίζω ότι μπορούμε να συντονιστούμε με το γεγονός ότι είμαστε προσωρινοί και να μην το κάνουμε απαραίτητα νοσηρό αλλά να το χρησιμοποιήσουμε ως ‘μπουζί’ για να συνεχίσουμε τη δουλειά της ζωής», μας συμβουλεύει.
Άλλωστε το είχε πει πριν χρόνια και ο δικός μας Νίκος Καζαντζάκης: «Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε!».
Θάνατος: Οι κοντοί ή οι ψηλοί ζουν περισσότερο; Τι λένε οι ειδικοί
Μπορεί ένας κοντός άνθρωπος να ζήσει περισσότερο από έναν ψηλό και γυμνασμένο αθλητή; Οι επιστήμονες έχουν την απάντηση. Όλες οι λεπτομέρειες στο xristika.gr.
Μετά από την πεποίθηση ότι οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άντρες, έρχεται μία νέα υπόθεση να «ταράξει τα νερά», σύμφωνα με την οποία οι κοντοί άνθρωποι έχουν πιο πολλές πιθανότητες για μακροζωία σε σχέση με τους ψηλότερους.
Με σκοπό την εξαγωγή αντικειμενικών συμπερασμάτων, ο Jean-Marie Robine, ένας ειδικός δημογράφος που μελετά τη σχέση μεταξύ υγείας και μακροζωίας, και ο David Sinclair, συν-διευθυντής του Paul F. Glenn Κέντρου Έρευνας Βιολογίας της Γήρανσης στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, μίλησαν στο CNBC επιβεβαιώνοντας τα παραπάνω.
Σύμφωνα με τον Robine, στο παρελθόν, το μικρό ύψος και η μακροζωία ήταν αντιστρόφως ανάλογα, ωστόσο με τα χρόνια, έχει αλλάξει αυτό.
Αναλυτικότερα, πριν από πολύ καιρό οι άνθρωποι ήταν αισθητά πιο κοντοί από ό,τι είναι σήμερα, επειδή συχνά τρέφονταν ανεπαρκώς κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους.
Μην μπορώντας να αναπτυχθούν σωστά, δεν ήταν σε θέση να καταπολεμήσουν τις μολυσματικές ασθένειες.
Με γνώμονα τα παραπάνω, σε ιστορικό επίπεδο, υπήρχε σύνδεση του μικρού μεγέθους με την κακή ανάπτυξη κατά το πρώτο έτος της ζωής και με ένα υψηλό επίπεδο θνησιμότητας.
Πλέον όμως, όσοι είναι μικρού αναστήματος και έχουν οικονομική ευχέρεια και καλή εκπαίδευση, είναι πιθανότερο να ζήσουν περισσότερο από αυτούς που είναι μεγάλου αναστήματος.
Ενισχύοντας τα παραπάνω, μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2003 και συμπεριέλαβε δεδομένα εκατομμυρίων θανάτων, έδειξε αρνητική συσχέτιση μεταξύ του μεγαλύτερου ύψους και της μακροζωίας.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι τα κοντύτερα σώματα έχουν χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας και λιγότερες χρόνιες ασθένειες που σχετίζονται με τη διατροφή, ειδικά μετά τη μέση ηλικία.
Παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι από περισσότερους από 2.500 Φινλανδούς αθλητές, οι οποίοι ήταν όλοι άντρες, οι σκιέρ αντοχής ήταν πιο κοντοί κατά περίπου 15 πόντους σε σχέση με τους μπασκετμπολίστες, και συνήθως ζούσαν σχεδόν επτά χρόνια περισσότερο.
Το ίδιο πόρισμα έδειξε και η σύγκριση των ανδρών που υπηρέτησαν στον ιταλικό στρατό. Όσοι είχαν ύψος κάτω από 1,62 μέτρα, ζούσαν δύο χρόνια περισσότερο από τους ψηλότερους συντρόφους τους.
Σύμφωνα με τον Robine, ο λόγος σε βιολογικό επίπεδο για το παραπάνω εύρημα, είναι το ότι οι ψηλότεροι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερες κυτταρικές αντιγραφές για να γεμίσουν το σώμα τους και αυτό μπορεί απλώς να τους εξαντλεί πιο γρήγορα.
Θάνατος: Οι γυναίκες είναι βιολογικά σχεδιασμένες για μακροζωία
Στον αντίποδα, οι γυναίκες βρίσκονται στο ιδανικό εύρος ύψους και μπορούν να αντέξουν περισσότερες κακουχίες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το μέσο ύψος των γυναικών σε παγκόσμια κλίμακα είναι 1,60 μέτρα.
Η μεγάλη διαφορά μεταξύ του ύψους των ανδρών και των γυναικών οφείλεται στις διαφορές στα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης, λέει ο Sinclair, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη στις γυναίκες. «Είναι γνωστό ότι τα επίπεδα αυτής της ορμόνης επηρεάζουν τη μακροζωία», προσθέτει.
Ωστόσο, το ύψος δεν είναι ο μόνος λόγος που οι γυναίκες ζουν περισσότερο.
Ο Robine θεωρεί απλώς ότι οι γυναίκες είναι πιο ανθεκτικές στο θάνατο από τους άνδρες, επειδή απλώς αντιστέκονται περισσότερο στις δυσκολίες.
Επιπλέον, μπορεί επίσης να αισθάνονται υπεύθυνες όχι μόνο για τη ζωή τους, αλλά και για τη ζωή των παιδιών τους. Έχοντας αυτό κατά νου, πρέπει να είναι δυνατές.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το ότι «όσο ένας άνδρας παραμένει υγιής χωρίς αναπηρία, το επίπεδο θνησιμότητάς του είναι το ίδιο με το επίπεδο μιας γυναίκας.
Αλλά οι άντρες επιβιώνουν δύσκολα εάν δεν είναι υγιείς, σε αντίθεση με τις γυναίκες που είναι πιο ανθεκτικές,» λέει ο Robine.
Θάνατος: Τι υπάρχει μετά; Έξι άνθρωποι που επανήλθαν αποκαλύπτουν…
Το μεγαλύτερο μυστήριο για τον άνθρωπο είναι ο θάνατος. Μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο, παρά τις επιστημονικές εξελίξεις, πώς είναι να πεθαίνεις.
Κατά καιρούς, ωστόσο, έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες, με πιο δημοφιλείς εκείνες που αναφέρουν ότι βλέπεις τη ζωή σου να περνάει μπροστά από τα μάτια σου και λευκά φώτα.
Ποιο είναι, όμως, το πιο κατάλληλο πρόσωπο να εξηγήσει πώς είναι ο θάνατος;
Πιθανότατα όσοι υπήρξαν κλινικά νεκροί για ένα μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια επανήλθαν στη ζωή.
Το Reddit έχει συγκεντρώσει ορισμένες μαρτυρίες στις οποίες περιγράφεται πώς είναι να πεθαίνεις.
Θάνατος: Σαν να διαβάζεις βιβλίο
Πριν πέντε χρόνια ένας χρήστης του Reddit, ο monitormonkey υποβλήθηκε σε μία σοβαρή χειρουργική επέμβαση κατά τη διάρκεια της οποίας παρουσίασε εκτεταμένη αιμορραγία με αποτέλεσμα να σταματήσουν οι ζωτικές του λειτουργίες.
«Ξύπνησα σε έναν χώρο που έμοιαζε με το διάστημα, αλλά δεν υπήρχαν αστέρια ή φώτα. Δεν αιωρούμουν, να το πω έτσι, ήμουν απλώς εκεί.
Δεν ζεσταινόμουν ούτε κρύωνα, δεν πεινούσα και δεν ένιωθα κούραση -μια γαλήνια ουδέτερη κατάσταση. Ήξερα ότι υπήρχε φως και αγάπη κάπου κοντά, αλλά δεν είχα καμία επιθυμία ή ανάγκη να πάω προς τα εκεί αμέσως.
Θυμάμαι να αναπολώ τη ζωή μου, αλλά δεν ήταν σαν ταινία.
Ήταν περισσότερο σαν να ξεφυλλίζω χαλαρά ένα βιβλίο και να ξεπηδούν αποσπάσματα από αυτή εδώ κι εκεί.
Ό,τι κι αν ήταν αυτό, άλλαξε τον τρόπο που βλέπω κάποια πράγματα. Εξακολουθώ να φοβάμαι τον θάνατο, όμως δεν ανησυχώ για το τι συμβαίνει μετά».
Θάνατος: Μία επίσκεψη από κάποιον αγαπημένο
Ο χρήστης Schneidah7 είχε ένα ατύχημα με την μοτοσικλέτα του και ήταν κλινικά νεκρός όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ωστόσο, όπως περιγράφει ενόσω βρισκόταν πεσμένος στο πεζοδρόμιο ένιωσε δίπλα του κάποιον να τον ενθαρρύνει και στη συνέχεια ένιωσε ένα χτύπημα στο κράνος του. Σύμφωνα με τον ίδιο, το άτομο που είδε δίπλα του ήταν ο αδερφό του ο οποίος όμως είχε πεθάνει από υπερβολική δόση αρκετά χρόνια πριν.
Θάνατος: Ένας κήπος
Ο χρήστης IdiedForABit του οποίου η καρδιά σταμάτησε να χτυπά μετά από μία αλλεργική αντίδραση, περιέγραψε τη δική του η επιθανάτια εμπειρία κάνοντας λόγο για έναν κήπο στον οποίο υπήρχε μόνο γρασίδι και σκόνη και μία παιδική χαρά με δύο παιδιά.
«Είναι δύσκολο να το περιγράψω, όμως ένιωθα ότι είχα την επιλογή να μείνω ή να φύγω, κάθε φορά όμως που προσπαθούσα να φύγω ήταν σαν κάτι να με κρατούσε εκεί.
Αναλογίστηκα όλους τους λόγους που ήθελα να γυρίσω και όταν είπα ότι δεν θέλω να αφήσω τη μητέρα μου ό,τι κι αν ήταν αυτό που με κρατούσε με άφησε να φύγω». Η καρδιά του IdiedForABit είχε σταματήσει για 6 λεπτά.
Θάνατος: Σαν να πατάς την αφύπνιση στο ξυπνητήρι
Ο χρήστης TheDeadManWalks όταν ήταν έφηβος ήταν για ένα μεγάλο διάστημα μεταξύ ζωής και θανάτου.
Όλα ξεκίνησαν όταν έπειτα από μήνες χημειοθεραπείας η μύτη του άρχισε να αιμορραγεί ανεξέλεγκτα, ενώ αργότερα η κατάστασή του επιδεινώθηκε λόγω μίας λοίμωξης και μίας σηψαιμίας που υπέστη.
«Το χειρότερο κομμάτι από όλα, κοιτώντας πίσω, ήταν το πόσο γαλήνια φαινόταν. Ήταν όπως όταν θες να πατήσεις το κουμπί της αφύπνισης στο ξυπνητήρι που χτυπά στις 7 το πρωί. Και ίσως το πατάς μία ή δύο φορές και μετά θυμάσαι ότι πρέπει να πας στη δουλειά ή στο σχολείο και ότι ο ύπνος μπορεί να περιμένει γιατί πρέπει να το κάνεις».
Θάνατος: Ένα αστείο
Η εμπειρία του χρήστη altburger69 ήταν εντελώς διαφορετική.
«Έπαθα έμφραγμα πέρυσι και η καρδιά μου σταμάτησε τρεις φορές όταν βρισκόμουν στα Επείγοντα.
Κάθε φορά που οι γιατροί με επανέφεραν στη ζωή “ξυπνούσα” (όπως το ένιωθα) και τους έλεγα ένα γρήγορο ανέκδοτο. Ούτε φώτα ούτε τίποτα, ένιωθα απλώς σαν να κοιμάμαι».
Θάνατος: Τίποτα
Μετά από ένα ατύχημα ο χρήστης Rullknuf σταμάτησε να αναπνέει για δύο λεπτά μέχρι που ένας φίλος του τον επανέφερε. «Για εμένα ήταν απλώς ένα μπλακ άουτ.
Ούτε όνειρα ούτε “οράματα”, απλά τίποτα, Προφανώς ρώτησα πάνω από δέκα φορές τι μου συνέβη και χαίρομαι που είμαι ζωντανός».